Recht

Mooie titel voor een boek/film/toneelstuk: Vertical horizon.

(Update: Google leert dat het al een band is, kak.)

Vuur

Gelezen in Vrij Nederland: Ab igne ignem capere, het ene vuur steekt het andere aan. Mooi.

Blikken

Ooit zag ik een kerstkaart met daarop een foto van iemand die door zijn autoruit de lens in keek en de tekst: de beste voorruitzichten. Met dubbel R dus.
Vooruitkijken doen we pas op 31 december, zo tegen vijf voor twaalf. Voorlopig worden we nog doodgegooid met terugblikken op 2009, zoals hier, op de website van de Boston Globe.



Pakistani men pray next to a bullet-ridden vehicle parked in the compound of radical Lal Masjid or Red mosque as the chief cleric Maulana Abdul Aziz, not seen, talks to his supporters during Friday prayers, in Islamabad, Pakistan, on April 17, 2009.

Gratis

Sinds vandaag online: dit gratis ebook van blogger Seth Godin. Allerlei bekende bloggers/creatieven/uitgevers/ondernemers leverden een essay van een pagina met gedachten over onder meer creativiteit, connectiviteit, visie en kennis. Uiteraard zitten de onoverkomelijke inkoppertjes er ook bij, maar toch. Ook die zijn soms waar. Er wat doorheen bladeren en lezen levert dus een vrije geest op en zin om nieuwe dingen te bedenken. Ik weet alleen nog niet wat.



Deze pagina is van cartoonist en blogger Hugh MacLeod

Glas

Klassieke house, dat lijkt me vooralsnog de enige juiste omschrijving voor het werk van Philip Glass. Of opgefokte klassieke muziek, maar dat klinkt niet zo positief. En dat is het dus wel. Positief. Energiek. Tof.

Emma

E. had gelijk: 'Ik wil naar het wielrennen op de televisie kijken met een zakje paprikachips' is een redelijk geniaal citaat uit de even geniale film De Laatste Dagen van Emma Blank. Net als: 'Ik zie geen ei. Is het Pasen? Moet ik ze zoeken?'

Remix

Hoe kun je in vredesnaam een interessante en boeiende documentaire maken over auteursrecht? Nou, zo dus: RIP: A Remix Manifesto.

Hull

Zes jaar geleden was ik samen met E. en L. in het Britse Hull om vriendinnetje A. op te zoeken. Op de dag voor ons vertrek werd de havenstad uitgeroepen tot lelijkste stad van Engeland. Niet onterecht, zo bleek na onze aankomst.
Gisteren bladerden we door het dagboek dat we bijhielden tijdens onze driedaagse trip. De stad had onze jonge geesten onder meer geïnspireerd tot de grap dat een verkouden Harry Potter Harry Snotter heet en tot het volgende gedicht.

Hull

Hull werd gesticht.
(En het leefde nog lang en langzaam lelijk)

Corduroy

Heerlijk:

'I decided that because this woman thought it was okay to make me feel uncomfortable in my home, I would retaliate and make her feel just as uncomfortable, if not more.

This woman was wearing a ankle-length corduroy skirt, which, as we all know, is a fashion nono. So, in order to make her feel uncomfortable, I stood next to her and held a sign that said Corduroy skirts are a sin!'

Via Boingboing.net

Blauwe ogen

Hier kun je goed je dag mee beginnen.

Regen

Met dank aan J.C. Bloem, die niet voor niets die voorletters heeft.

Ted

Morgen komt Ted naar Amsterdam. Ooit ben ik erbij, voor nu moet ik het doen met mooie resultaten uit het verleden, de livestream (op NUzakelijk) en de trailer met een kek muziekje.

TEDxAmsterdam Trailer HD from toscani on Vimeo.

Tragiek

Het begin van een Volkskrantartikel over praktijkonderwijs, een onderwijstype voor leerlingen onder het vmbo.

'Een moeder belt naar de school van haar 13-jarige zoon: hij komt altijd zo laat thuis, hoe zit dat? Bleek de jongen op het station dagelijks een willekeurige bus te nemen, die tot zijn teleurstelling niet altijd langs zijn huis kwam. Dan reed hij maar weer terug naar het station en nam een andere bus - net zolang tot hij eindelijk een bus had die wel bij zijn huis stopte. Uren kon dat duren. hij had geen idee dat het ook anders kon.'

Saai

Als oudejaarsnachtdoorbrengmogelijkheden zijn tot nu toe genoemd: Six Feet Under, Creatief met Kurk en Zaai. De eerste twee zijn goed, maar de laatste is ons gezamenlijke eerstejaarssentiment.
"Mijn oooooooma ligt in coooooma."
"Waar ligt dat dan?"

Wesley

Ik ben fan, want ik ben nu eenmaal dol op hypes en grappig.

Afstand

Maximaal 150 meter is de afstand van de boot in het water naar de plek van bestemming. Die weg voert over een lange steiger. M. en ik zijn in de Amazone en vandaag op excursie met tien Amerikaanse Amerikanen: wij samen passen twee keer in de dunste van het stel.
Als eerste kom ik aan bij de Braziliaanse stam waar we gaan kijken. Een paar minuten later arriveert een van de Amerikaanse vrouwen hijgend en met zweetdruppeltjes op haar voorhoofd.
'Het is warm', zegt ze.
'Is het in Florida dan nooit zo warm?', vraag ik, want daar komt ze vandaan.
'Jawel', zegt ze.
'Maar daar is de luchtvochtigheid natuurlijk wat lager', zeg ik.
'Nee hoor', zegt ze. 'Die is precies hetzelfde.'
Stilte.
'Maar in Florida loop ik nooit zo ver.'

20

Twintig jaar geleden viel de muur. Op de zondagsschool werd er vaak gebeden voor de kindjes achter het IJzeren Gordijn, maar ik kon me weinig voorstelling maken bij zo'n gordijn, hoe hoog dat dan was en wat dat precies betekende. Ik geloof dan ook niet dat ik 9 november 1989 met mijn zeven jaar als bijzonder historisch ervoer. Inmiddels zegt het me allemaal iets meer. Niet alleen door een studie geschiedenis en een bezoek aan Berlijn, maar ook door vette films als deze.



(Min of meer precies vijf jaar geleden liftte ik met T. naar Berlijn. Die trip moet nog steeds een keer in de herkansing, omdat wij toen alleen maar regen hebben gezien en daardoor een niet onverdeeld positieve herinnering aan de stad hebben.)

Sorry

Out of place

Dit verhaal is vast niet bedacht door een alfa.

Skhizein (Jérémy Clapin,2008) from Stephen Dedalus on Vimeo.

Jericoacoara

Amazone

Iguazu

Rio (3)

Wereldrecordpoging

Deze week zei Wim Helsen in DWDD dat hij bezig is met een televisieprogramma voor de Nederlandse televisie. Ik kan niet wachten.

Einde

Als ik deze pagina tijdens het surfen wat vaker zou tegenkomen, zou ik een stuk productiever zijn.

Klokken

Nu op televisie: Four Weddings and a Funeral. Toen J. een keer uit onderstaand gedicht citeerde en ik wist uit welke film deze kwam en van wie het gedicht was, kon ik constateren dat ik de film al te veel heb gezien. Daarom kijk ik nu niet, maar het gedicht blijft mooi.



Funeral Blues

Stop all the clocks, cut off the telephone,
Prevent the dog from barking with a juicy bone,
Silence the pianos and with muffled drum
Bring out the coffin, let the mourners come.

Let aeroplanes circle moaning overhead
Scribbling on the sky the message He is Dead.
Put crepe bows round the white necks of the public doves,
Let the traffic policemen wear black cotton gloves.

He was my North, my South, my East and West,
My working week and my Sunday rest,
My noon, my midnight, my talk, my song;
I thought that love would last forever: I was wrong.

The stars are not wanted now; put out every one,
Pack up the moon and dismantle the sun,
Pour away the ocean and sweep up the woods;
For nothing now can ever come to any good.

W.H. Auden

Horizons

'Ja, daag', dacht ik toen ik gisterenavond voorbij een abriposter van Lufthansa fietste waarop stond: 'Nieuwe horizons', 'het meervoud van horizon is sowieso niet horizons'. Toch niet helemaal zeker van mijn zaak belde ik met taalpartner E. die het ook al niet logisch vond klinken. Zij zocht het op.

horizon [ho·ri·zon], horizont [ho·ri·zont], de[m.], horizonnen [ho·ri·zon·nen], horizonten [ho·ri·zon·ten]

Fijn dat mijn taalgevoel mij niet in de steek liet. Kennelijk heeft Lufthansa haar campagne iets te letterlijk uit het Engels vertaald. En dat vind ik dus nogal erg erg.

Toen iemand in een Sensodynereclame zei: 'ik irriteer me aan' heb ik er een mailtje aan gewaagd. Na weken kreeg ik een reactie.
'De commercials van Sensodyne zijn échte consumententestimonials. Dat wil zeggen dat wij mensen interviewen die Sensosyne gebruiken. Zij vertellen zélf over hun ervaringen over Sensodyne.
Voor deze Sensodyne commercials wordt geen script geschreven en er worden dus ook geen acteurs ingezet. Het zijn échte mensen die hun eigen verhaal doen, gebaseerd op hun eigen ervaringen en dat is ook wat we willen overbrengen naar de kijkers. Wij zijn ons er zeker bewust van dat iemand daardoor niet altijd foutloos Nederlands spreekt maar dat is ook niet ons doel.'
Juist ja, alsof ik ook alle kromme zinnen letterlijk overneem die mensen in interviews uitspreken. Mij maak je niet wijs dat zo'n testimonial in een keer wordt opgenomen.

Voor mij geen Lufthansa en Sensodyne meer.

Kurk

Gisteren zat Arjan Ederveen bij P&W, omdat hij nu de rol van moeder vertolkt in Hairspray. Juist ja, een musical waarin ook Jim Bakkum optreedt. Zal er ooit nog zoiets leuks uit hem komen als dit?



Of dit?

Zand

Best knap. Ik begrijp alleen niet waarom ze zo met haar hoofd schudt.

Idioot

UPDATE: Gelukkig schoffelde iedereen aan tafel bij P&W hem onderuit. De idioot beseft dat hij het allemaal iets genuanceerder had moeten zeggen.



--

Wat een debiel. En vrijdag - ten tijde van die uitzending - was nog niet eens bekend dat hij ook vindt dat je moet doorslaan totdat de wil van het kind breekt.

Bloed

Vrijdagochtend poetste ik bloed van mijn bankje voor mijn huis. Het was bloed van mijn krantenbezorger. Die was een paar uur daarvoor in elkaar geslagen. Ik sliep niet thuis, maar het hele hofje was in rep en roer. Zijn belagers vonden dat de krantenjongen bier voor hen moest kopen en probeerden zijn brommer te stelen.
Hij had bij mij en bij de overbuurman op de deur gebonkt met bebloede handen. De politie was er snel bij, maar ik vraag me nog steeds af wat mijn reactie was geweest als ik wel thuis had geslapen. Had ik eerst 112 gebeld, of was ik naar buiten gegaan? Geen idee.
Ik draag krantenbezorgers een warm hart toe. Waarschijnlijk vanwege de buitenwijk die ik zo'n acht jaar liep en de paar weken ervaring die ik heb met ochtendkrantbezorging. Mijn grootste angst waren twee vervelende grote zwarte honden. In mijn tijd en mijn dorp waren er nog geen meedogenloze dronkenmannen die met bloempotten op mij in dreigden te slaan.

Strand

Vrijdagnacht ontdekte ik dankzij het feestje van C & A deze geniale videoclip.

Rio (2)

Over drie weken zit ik in het vliegtuig. Zin!

Gesprek

Peter R. de Vries vind ik een nare man. Hij is zelfingenomen en arrogant en dat wordt fijn bevestigd door onderstaande uitzending. Daaruit blijkt ook dat hij geen benul heeft van wat een gesprek is.
Bert van der Veer vond ik ook niet heel prettig, maar die krijgt juist wat credits dankzij deze aflevering van 1 op 1. Vooral door hoe hij het gesprek beëindigt, na ongeveer een half uur.

Trut

Ik fietste net tegen het verkeer in op een fietspad. Een tegenligger die daar onmogelijk last van kon hebben zei toen we elkaar kruisten: 'trut'.
Daar moest ik om lachen.

t-shirt

Een abonnement kost negentien euro per nummer.



(Via mediamomenten.nl, de kersverse aanwinst in mijn blogmapje.)

Post

Tja, sorry. Ik ben er nogal vol van. Het zal je wijk maar zijn, de Cauberg.

Berg

'Zou ik hier net zo'n verhaal over kunnen maken als Tim Krabbé en Wilfried de Jong dat deden over hun fietstochtjes?', dacht ik terwijl ik twaalf procent helling onder me vandaan trapte op de Cauberg.
'Misschien', antwoordde ik. 'Maar dan moet ik nu wel snel aan iets intelligents gaan denken.'
Mijn benen deden pijn, maar de historische gebeurtenis, het liedje, het gedicht, het televisiefragment of het schilderij van een oude meester dat daarbij paste schoot me niet te binnen. Wel het woord 'kak'.

Dan maar uitrekenen hoelang ik over die negenhonderd meter zou doen met tien kilometer per uur. Die poging staakte ik toen ik mijn lief een veertigtal meters verderop in haar remmen zag knijpen. Nog een paar keer trappen. Gehaald.



(Een geoefend lezer kan inderdaad concluderen dat mijn lief de betere klimmer van ons twee is, daarom noemde ik haar deze vakantie Andy. Zij mij Cancellara. Ik denk vanwege mijn dikke bovenbenen).

Boekenkunst

Een ideale combinatie, kunst en boeken. Van Alicia Martín.

Nikita

Ontwapenend. Sommige woorden lijken gemaakt voor sommige mensen. Carice van Houten liet een fragment zien van Nikita die de hulp van Irene Moors had ingeschakeld. Margriet van Houten wist Carice te verrassen met de mededeling dat er een film is gemaakt over Nikita: Hoe Nikita een paard kreeg. (Die niet te embedden is, maar wel hier te bekijken: doen!)

Dat riep kennelijk zoveel positieve reacties op dat het meisje in kwestie ook nog geïnterviewd werd door de redactie van Zomergasten, wat het volgende hoopgevende leuke feit opleverde:
Naar aanleiding van de film meldde zich onlangs een jongen via msn, die haar vroeger veel gepest had. “Hij vroeg of hij langs mocht komen. Hij had namelijk de film gezien en voelde zich heel schuldig. Hij heeft toen zijn excuses aangeboden. Ik vind dat je dan eigenlijk wel klasse hebt, dat je toch nog de durf hebt om het er over te hebben.”

Los zand

Bij een deadline-overschot in de aanloop naar een weekje vakantie is dat wat opvalt los zand.

- Uit een ANP-bericht over de ramp in kampen:
De school heeft besloten geen gebruik te maken van de diensten van Slachtofferhulp. "Wij als christenen verwerken dit op onze eigen manier", aldus de directeur. Op de school zitten nog twee kinderen uit het getroffen gezin.

- Medelijden heb ik met Caster Semenya, de kersverse wereldkampioene op de 800 meter.

Wereld twijfelt: is Semenya een vrouw?
Van onze verslaggever Mark van Driel
Gepubliceerd op 19 augustus 2009 23:20, bijgewerkt op 20 augustus 2009 09:24
BERLIJN - Caster Semenya vierde haar overrompelende zege op de 800 meter blijmoedig, maar of het goud haar gelukkig zal maken? Het uiterlijk van de 18-jarige Zuid-Afrikaanse atlete, die tot voorkort alleen in eigen land liep, heeft voor ophef en verwarring gezorgd. Is zij een hij?

Een verhaal in de categorie Foekje Dillema.



- Een verhaal van Rob Vreeken in de categorie Het zijn net mensen van Joris Luyendijk.

Journalistiek voor beginners, les 1.
Je neemt een pen en een bloknoot. Daarmee ga je naar Rangina Hamidi. Wie dat is weet je niet, maar haar naam en nummer heb je van Najib gekregen, je fixer (= tolk en regelaar) in Kabul. Hij is een kennis van haar en volgens hem is ze een interessante vrouw.

- En: interessant dat er eindelijk iemand hard tegen Geert Wilders ingaat. Fatima Elatik heeft namelijk best wel een paar aardige punten (die anderen ook hebben maar in die gevallen zo genuanceerd worden geformuleerd dat er verder geen aandacht naar uitgaat). Maar waarom schreeuwt ze zo?

Coverlover

Cover creation from Peter Belanger on Vimeo.

Boekboek

De vorige keer dat ik met mijn lief ging kamperen was niet alleen de vakantie geniaal, maar waren ook de boeken die ik er las de bom. De Engelenmaker en Tirza waren spannend en bizar en mooi, De Vliegeraar was leuk voor even tussendoor (in de categorie verstand op nul) en Journalisten in Nederland, met portretten van, u raadt het al, journalisten in Nederland was aangename vakliteratuur.

Nu ben ik voor mijn aanstaande kampeertrip op zoek naar materiaal voor diezelfde categorieën (behalve voor verstand op nul, want ik neem mijn fiets al mee voor de Cauberg). Lastig.

Fun

(met dank aan zuslief)

Parade

Shit, ik geloof dat ik op de Parade toch ook naar het Monica da Silva Trio had moeten gaan...

Alleen

Ik was lang, lang geleden bij een voorstelling van Alex Klaassen en Martine Sandifort en dat vond ik grappig. En nu is Alex Klaassen 'Eindelijk alleen' en wil ik 'm weer zien.

Hugo

Vorig jaar las ik in Hollands Diep een mooie anekdote over en van Hugo Claus. Hij was net dood en zijn uitgever Robbert Ammerlaan haalde in het redactioneel herinneringen op aan de schrijver.

Van ex-teamie W. kreeg ik een stapel Hollands Diep/Hollandsen Diep/Hollands Diepen. Daarbij zat ook het exemplaar met de anekdote.

Op een avond komt Hugo Claus Frank Sinatra tegen in de pisbak van een hotel in Las Vegas.
'Mr. Sinatra?'
'Yeah,' zegt Sinatra.
'My name is Hugo, I'm from Europe,' zegt Hugo.
Sinatra geeft hem een hand.
'Can I ask you a favor?'. En Hugo vertelt dat hij aan de bar zit en al een tijd vruchteloos probeert een Amerikaans meisje te versieren. 'Als u straks langsloopt en net doet of u mij kent, dan is ze vast zo onder de indruk dat het lukken gaat.'
'Okay,' zegt Sinatra geamuseerd.
Even later passeert hij Hugo en zijn meisje.
'Hi Hugo,' zegt Sinatra en geeft hem een klap op de schouder. 'How are you?'
'Fuck off, bastard,' zegt Hugo. 'Get lost.'

Alleen jij

Vaak is het andersom. Je maakt kennis met een liedje en hoort een paar jaar later een dance/house/happyhardcore-versie ervan. Acht jaar geleden maakte ik kennis met een dance-liedje en nadat ik gisteren een langzame versie hoorde ging ik op zoek naar andere voorlopers.

Only You van Jan Wayne was een hit en het teamliedje van Dames 3 in het eerste jaar dat ik hen coachte. Only You van Yazoo werd in mijn geboortejaar uitgebracht. Een jaar later coverden the Flying Pickets het nummer. Vetcooldebom.

Brug

Gisteren koerste ik met mijn broers van Lexmond naar een camping vlakbij Valkenswaard. Een van de zwaarste colletjes was daarbij de Martinus Nijhoffbrug en net als wanneer ik daar met de auto overheen zoef citeerde ik uit het gedicht De moeder de vrouw van Martinus Nijhoff.
Die ging namelijk ooit eens naar Bommel om de brug te zien en zag de nieuwe brug, twee overzijden die elkaar vroeger schenen te vermijden weer buren worden.

Verder kwam ik niet. (Qua citaat dan, de etappe reed ik gewoon uit)

De moeder de vrouw

Ik ging naar Bommel om de brug te zien.
Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden
die elkaar vroeger schenen te vermijden,
worden weer buren. Een minuut of tien
dat ik daar lag, in 't gras, mijn thee gedronken,
mijn hoofd vol van het landschap wijd en zijd -
laat mij daar midden uit de oneindigheid
een stem vernemen dat mijn oren klonken.

Het was een vrouw. Het schip dat zij bevoer
kwam langzaam stroomaf door de brug gevaren.
Zij was alleen aan dek, zij stond bij 't roer,

en wat zij zong hoorde ik dat psalmen waren.
O, dacht ik, o, dat daar mijn moeder voer.
Prijs God, zong zij, Zijn hand zal u bewaren.

Minister-president

Van mij mag deze mevrouw minister-president worden. Alleen al vanwege de manier waarop ze haar frikandel-speciaal bestelt.

Jahoor?!

Ik vraag me dan dus of de doelgroep hier net zo hard om moet lachen als ik.

Volkswagen 2

Dit weekeinde leerde ik dat een beachbalrecord van 252 niet zo makkelijk te evenaren is. Dat het niet handig is om een doos Triviant, ook al is 'ie afkomstig uit de jaren tachtig, in de regen te laten staan. En dat er in een kilozak M&M's 5600 calorieën zitten

Volkswagen

Zometeen ga ik voor de derde keer in mijn leven op pad met de vetgaafcoole Volkswagenbus van paps en mams OR. Dat worden dus veel broodjes mozzarella (zoals alleen E. die kan maken), veel grapjes (zoals alleen E. M. en moi die kunnen maken (en W., maar die gaat niet mee)) en veel lekkere wijntjes (zoals, etc.) en minimaal een gesprek met de mini-ster president (zoals alleen M. dat kan uitbeelden).

360

Ik ben benieuwd naar de eerste speelfilm die van deze techniek gebruikmaakt. En naar het verhaal.

Gast

Omdat de kans vrij klein is dat ik ooit Zomergast wordt a) omdat ik ongeveer even spraakzaam ben als Rolf en b) omdat ik vooralsnog niets opzienbarends heb gedaan, bedacht ik mijn eigen Zomergastenavond die K. en ik binnenkort gaan vieren.

Dat ik daar niet alles zal kunnen laten zien wat ik wil, weet ik nu al. Ik heb namelijk al uren besteed aan zoeken naar een korte film die begin 2001 door de NPS werd uitgezonden.

Ik, nog in de kast, zag een vooraankondiging. Vrijdagavond zou er op Nederland 3 een film te zien zijn over een Surinaams meisje dat worstelde met haar geaardheid.
Ik, net op kamers, besloot dus om voor het eerst niet al op vrijdag naar huis te gaan, zodat ik in alle rust naar de film kon kijken. Vragen van mijn broer, die het maar raar vond dat ik pas zaterdag thuis zou komen, ontweek ik. (Net zo gemakkelijk als de vragen over de afwezigheid van een verkering).
Ik, genesteld op de bank, schakelde vrijdagavond in op Nederland 3, om een kwartier en een paar tranen later de televisie weer uit te doen.

Het was een korte film.

Improvisatie

Om in de gaten te houden: Improv Everywhere, waar Vrij Nederland vorige week over schreef. Dat is een flashmob-achtige groep die als doel heeft om mensen thuis te laten komen met een goed verhaal. Ik citeer uit het artikel:

'Er is geen wet die zegt dat je niet gekleed mag zijn in een blauw shirt en een kaki broek,' zei bijvoorbeeld een opgeroepen politieman tegen de manager van winkelketen Best Buy, wiens filiaal plotseling gevuld was met tachtig mensen die er precies zo uitzagen als het Best Buy-personeel.

Dat vind ik dus grappig. Net als de High Five Escalator en de Welcome Back-mission. En net als de Human Mirror waar tweelingen de metro overnemen.

Print

Mijn printer is stuk.

K. vraagt: doet jouw printer het nog?
En stuurt deze link.

HP - invent from Tom and Matt on Vimeo.

Kenny

Volgens Franse media was hij de slechtste klimmer uit de geschiedenis van de Tour en dankzij een gebrek aan Nederlandse topprestaties werd hij onze nationale held. De laatste dagen van de Tour worden vast heel saai.

Onderbuik

Mart Smeets. We krijgen er weer veel van te zien deze dagen. Ik vraag me af waardoor ik dat vervelende onderbuikgevoel krijg als ik hem zie; als hij aankondigt wat er in de Avondetappe allemaal voorbij zal komen; als hij zijn gasten introduceert.

Het antwoord vond ik nadat een nu-collega mij wees op een aflevering van DWDD uit februari.



Mart Smeets heeft geen zelfspot.

Fatboy

Ooit deelden ex-huisgenoot E. en ik een Fatboy.

Vrijdag aten we samen en toen kwam deze videoclip ter sprake. Vet jonguh.

Spiegel

Gisteren moesten we in anderhalf uur door het Boijmans van Beuningen. We begonnen met de eeuwen die ver achter ons liggen - en waar mijn bijbelse kennis bij de interpretatie best goed van pas kwam - maar jammer genoeg kwamen we pas te laat terecht op de afdelingen waar we veel langer hadden willen verpozen.

Want daar stond een buste die Dali gemaakt had, met op de plek van de neus een oor en andersom. Daar hingen zelfportretten van Carel Willink en Charlie Toorop en schilderijen van René Magritte, waarvan ik deze redelijk geniaal vind.



(Nu kan die man sowieso weinig verkeerd doen, omdat ik het geniaal vind om onder een levensgroot schilderij van een pijp dan wel appel te schrijven: dit is geen pijp/appel. (Wat in feite natuurlijk ook zo is, want, zo zei Magritte, probeer die pijp maar eens te vullen met tabak.))

Smit

Lieve mama,
Beloof je me dat je je nooit in het openbaar met een relatiecrisis van je jongste dochter zult bemoeien?
Hartelijke kusjes,
mim

Bruin

Fietsen in bergen is iets anders dan met een zwaar verzet trappen. Fietsen in bergen in de regen is iets anders dan met een zwaar verzet trappen in de regen. Daarom zeiden Thomas en ik vrij vaak 'kak' dit weekeinde, waar we vervolgens weer erg hard om moesten lachen.

Col

De laatste keer dat ik naar de Ardennen ging, was de eerste keer dat ik met Thomas ging liften. We deden er tien uur over.

Nu, vijf jaar en vele lifttripjes later, gaan we zelf met de auto. Fietsen achterin. Klimmen maar. Zin.

En misschien gaan we wel weer stiekem zwemmen in het zwembad van de buren.

Sssst.

West

Het woord homo in welk medium dan ook heeft een nogal magnetisch effect op mij. Dat moet gelezen/geluisterd/gezien. Meteen. Vandaar dat ik dus vandaag in Trouw een ingezonden brief met de kop 'Leviticus over homo's' las.
De auteur wees me op een geniale scene uit the West Wing die mensen die met de bijbel schermen als ze homoseksualiteit afkeuren vrij snel stil moet krijgen.



U begrijpt: de volgende serie die gezien moet worden - na Mad Men - is the West Wing.

Tour

De Tour inspireert. Net fietste ik met Thomas richting Austerlitz en terug, met harde wind, veel verkeerdrijden en een heerlijk witbiertje bij Rhijnauwen.
Mijn mooiste tourherinnering is de strijd van Contador en Rasmussen bergop in de vijftiende etappe in 2007.



Mijn grootste tourdeceptie was thuiskomen na een basketbaltraining en Mart Smeets horen zeggen dat hij in zijn oortje doorkreeg dat Rasmussen uit de Tour was gehaald.

Tweets

Eindelijk heb ik dan vervanging gevonden voor het blog A Lego a Day, dat zijn 365 dagen had volgemaakt: Historical Tweets. Stalin doet mee, Lassie doet mee, Chris Columbus doet mee en ook Anne Frank is van de partij. Checken dus.

Smekend

Ik vond 'm al leuk, maar deze versie is nog leuker.

Mof

Als kind heeft mijn overbuurman Frans de bevrijding meegemaakt, zo vertelde hij. Hij herinnert zich dat nog steeds als de mooiste dag van zijn leven, met slechts een klein smetje.

Zijn vader en broer zaten ondergedoken tijdens de oorlog en Frans woonde bij zijn tante in Hippolytushoef, een Noord-Hollands dorpje waar Frans als Amsterdammer erg moest wennen.

Op de dag van de bevrijding zag hij de Canadezen binnenkomen. De kaalgeschoren moffenmeisjes die meeliepen in de parade werden uitgejouwd. Frans deed daar ook aan mee. En toen viel er iets voor zijn voeten. Hij pakte het op en gooide het richting het hoofd van zo'n moffenmeisje.

Raak.

En daar heeft overbuurman Frans tot op de dag van vandaag spijt van.

Geluk

Rutger Kopland vond ik pas cool toen ik hem hoorde voordragen. Dat was tijdens de poëzieles van meneer Smulders in het tweede jaar van mijn studie. Ik kocht vervolgens de verzamelbundel Geluk is gevaarlijk en zette die na het lezen van een aantal gedichten in de kast.

Het laatste gedicht van de bundel heet: Wat is geluk. Het antwoord daarop is niet wat je gezien de titel van de bundel verwacht.

Wat is geluk

Omdat het geluk een herinnering is
bestaat het geluk omdat tevens
het omgekeerde het geval is,

ik bedoel dit: omdat het geluk ons
herinnert aan het geluk achtervolgt het
ons en daarom ontvluchten wij het

en omgekeerd, ik bedoel dit: dat wij
het geluk zoeken omdat het zich
verbergt in onze herinnering en

omgekeerd, ik bedoel dit: het geluk
moet ergens en ooit zijn omdat wij dit
ons herinneren en dit ons herinnert.

--

Maar dan die stem dus. Tussen de vage youtube filmpjes kwam enkel deze in de buurt van een aardige geluidsopname.

Muzak

Vorig weekeinde was ik in Middelburg, het Zeeuwse stadje dat na Amsterdam, Maastricht, Utrecht en Leiden de meeste monumenten van Nederland heeft. De twaalfhonderd stukjes historie maken van Middelburg een mooie stad. Al een week probeer ik te bedenken wat ik me sowieso wil herinneren van de stad, zodat ik dat kan terugvinden als ik hier over een paar jaar weer eens kijk.

1) De meneer achter de tafel in de Vleesmarkt - een mooie ruimte die om de zoveel weken door een andere kunstenaar ingericht wordt - sprak deze woorden: 'Soms weet een kunstenaar het van de ruimte te winnen, soms ook niet.'

2) In Middelburg moet je veel slenteren, zonder plattegrond en met je ogen open.



3) Het museum dat zichzelf profileert als het grootste museum van Zeeland, voldeed aan de verwachting. Binnen een uur waren we buiten, van het mooiste kunstwerk ben ik de titel en maker vergeten.

4) K. en ik borrelden op de Pottenmarkt. Dat vond ik grappig, K. iets minder. Dat ik er deze foto van maakte, vond ik ook grappig. K. iets minder.



5) In Middelburg is veel herrie op straat. Er was een muziekelektronicazaak waar voor de deur een kerel met een keybord cabaretiertje aan het spelen was en er was muzak. Uit de luidsprekers die door de hele stad hangen kwam de hele dag muziek.
Waarom?, vroeg ik me af, vroeg K. zich af. Ik wil niet dat een stadsbestuurder voor mij besluit dat ik geluid moet horen.

6) In Middelburg bedacht ik dat het leuk zou zijn om gedichten te schrijven met foto's waarop teksten van de straat te zien zijn. Voor de cover van de bundel die er waarschijnlijk nooit gaat komen, maakte ik alvast deze foto.

Wereld

Billy Jean is mijn lievelings, You Are Not Alone bood wat troost in mijn kasttijd, maar de meeste herinneringen heb ik aan Heal the World die ik bij gebrek aan cd-speler vaak stiekem op de kamer van mijn broer ging luisteren/meezingen of samen met hem playbackte. (Zoals we dat wel vaker deden).

Hoeveel blogposts zouden er vandaag aan Michael Jackson worden gewijd?

Turbo

Mij kun je zo wijsmaken dat dit een item uit Draadstaal is. Maar Maikel van Hoof bestaat echt. En Maikel van Hoof is echt dol op de Turbo Polyp. En Maikel van Hoof oefent echt achter de microfoon in zijn kamertje als kermisattractiebegeleider.



Uiteraard weer met dank aan Twitter.

Miles

Voor mijn fotocursus moest ik een presentatie houden over mijn favoriete fotograaf. Daar kwam het nooit van, omdat ik de laatste twee keer skipte vanwege drukte en geen zin. De keer daarvoor had ik me voorbereid, maar helaas geen stem om mijn verhaal mee te vertellen.
Ik zou iets zeggen over Anton Corbijn. Niet omdat hij mijn favoriete fotograaf is, maar omdat ik Control een mooie film vond en omdat ik onderstaande foto prachtig vind. Die is van Miles Davis. Volgens Wikipedia zouden weinig critici hem het predicaat genie onthouden. De eerste tonen op Youtube zijn veelbelovend.
Ik bereid vast een presentatie voor.

Shampoo

Ik even blij dat ik mijn haar gisteren nog gewassen heb. Het was namelijk vanavond drie volle seconden in beeld bij het NOS-journaal. Vanaf de vijftiende seconde, that is.

Toeval

Moment 1:
Met uitzicht op de Westerschelde kraak ik mijn hersenen over de Vrij Nederland-puzzel. Aan K. vraag ik of zij toevallig 72 verticaal weet: Peter ___, droeg in 1964 Beeldreligie voor.
Ik denk aan iets VPRO of VARA-achtigs. We weten het allebei niet.

Moment 2:
Een paar uur later. Ik lees in het kunstkatern van de Volkskrant een reconstructie van het professioneel theaterdebuut van Freek de Jonge en Bram Vermeulen als Neerlands Hoop in Bange Dagen in de stadsschouwburg van Haarlem.
De directeur, Peter Lohr, heeft er flink werk van gemaakt. (...).

Lohr was begin april naar ze toe gestapt, na een voorstelling in het kleine Haarloheim theater. Of ze er iets voor voelden bij hem te komen spelen, aan het eind van het seizoen? Ze voelen verwantschap: heilige huisjes afbreken. In 1964 ontkende het VARA-televisieprogramma Zo is 't toevallig ook 'ns een keer een nationale rel met de sketch Beeldreligie waarin Lohr in bijbels jargon de aanbidding van de tv hekelde. 'Geef ons heden ons dagelijks programma. Wees met ons, o beeld, want we weten niet wat ze zonder u zouden moeten doen.'

Parijs

Naar Parijs, of toch maar niet? Hetzelfde zijn als iedereen, of toch maar niet? Na tips van velen keken we zondag eindelijk naar Revolutionary Road. Dat zouden meer mensen moeten doen.

Vet

Hij blijft vet.

Slop

Moet ik mijn spiegelreflexcamera nu wel of niet mee nemen naar Rio? Het advies dat ik gisteren van kennissen kreeg die er vorig jaar waren: niet. Zorg dat je een klein beetje geld op zak hebt, maar neem verder zo min mogelijk mee als je op straat loopt. Zelfs in drukke toeristische gebieden word je zo tegen de muur gezet en mag je je spullen inleveren. 'Die mensen hebben toch niets meer te verliezen', zei de kennis.

Nu wordt er een muur om 'die mensen' uit de favela heen gebouwd. Zogenaamd ter bescherming van het bos en om te voorkomen dat de sloppenwijken verder groeien, maar eigenlijk om twee werelden te scheiden: die van arm en die van rijk. Dat is natuurlijk hartstikke verwerpelijk, maar ergens zegt een stemmetje: misschien kun je dan wel die camera meenemen.

Wijsje

Vanmorgen werd ik wakker met dit liedje in mijn hoofd. Het waarom is een raadsel, maar het was wel altijd een van favorieten op de EO Jongerendag.

Hype

Voor mijn verjaardag kreeg ik twee boeken die ik ook had gevraagd: Het diner van Herman Koch en J. Kessels The Novel van P.F. Thomése. Over beide boeken had ik niets dan enthousiaste, bijna lyrische verhalen gehoord. Ik begon in de tweede en kwam tot halverwege. Zo hilarisch als mij beloofd was, vond ik het allemaal niet.
Zondag las ik in de trein een paar pagina's in Het diner. Gisteren en vandaag las ik de rest en nu heb ik een enorme knoop in mijn maag van de uitzichtloosheid van de situatie van de hoofdpersonen. Dit boek was duidelijk niet ten onrechte gehyped. Eens kijken of ik me binnenkort kan zetten tot de tweede helft van J. Kessels.

Smit

Blijf je vanavond bij mij was het liedje van Dames 1 van afgelopen seizoen. Maar deze versie is toch leuker.

Chuck en Sjuul

Dankzij de Casecommissie (en in het bijzonder Bart) maakte ik kennis met Chuck Norris. Of tenminste: ik kende Chuck Norris al wel, maar nog niet de cultus die rond zijn persoon bestaat, zoals Vrij Nederland vorige week ook schreef in de rubriek Allereerst.

www.chucknorrisfacts.com is hilarisch, onder meer hierom:
Chuck Norris is currently suing NBC, claiming Law and Order are trademarked names for his left and right legs.

hierom:

When Chuck Norris does a pushup, he isn’t lifting himself up, he’s pushing the Earth down.

en hierom:

Chuck Norris doesn't read books. He stares them down until he gets the information he wants.

VN attendeerde mij (en de andere lezers) op de Sjuul Paradijs-cultus die GeenStijl nu heeft geëntameerd (dit is inderdaad de eerste keer dat ik dit woord typ).

'Sjuul Paradijs maakt geen taalfouten, hij verandert gewoon de grammatica' is inderdaad grappig, maar nog niet zo grappig als: 'There is no theory of evolution. Just a list of creatures Chuck Norris has allowed to live.'

Tegennatuurlijk

Boris Dittrich heeft een baan die ik ook wel zou willen hebben. Sinds 2007 is hij advocacy director van de afdeling seksuele minderheden van Human Rights Watch en hij schreef daarover een indrukwekkend boek. In Elke liefde telt schrijft hij over de vele reizen die hij maakt om de rechten van homo's en transseksuelen te verdedigen. Soms is het al heel wat als hij het thema überhaupt ergens op de agenda krijgt, ergens anders wordt er al gesproken over het homohuwelijk.

Ik las met verbazing, soms met wat woede en aan het eind van een hoofdstuk vaak met opluchting, omdat het werk van Human Rights Watch kennelijk op veel plaatsen effect heeft. Soms voor maar een iemand, maar soms ook wordt er een wet aangepast. En heel soms, gebeurt er helemaal niets. Zoals in het hoofdstuk waarin Dittrich op bezoek gaat bij een Tanzaniaanse diplomate voor de Verenigde Naties. In haar land is homoseksualiteit strafbaar en Dittrich vraagt de diplomate waarom.

'Het is tegennatuurlijk gedag. We kennen dat niet in onze cultuur, geen Tanziaan is homo', is haar antwoord. En als Dittrich daar iets tegen inbrengt: 'Een ding kan ik u verzekeren: zwarte Afrikaanse mannen zijn geen homo. Dat is tegen onze traditie. (...) Ik zeg het u nog een keer: echte zwarte Afrikanen zijn geen homo, dat kan gewoon niet. Ik ga vaak naar mijn dorp terug en ik heb er nog nooit een homo of een lesbienne gezien. Dat zegt toch genoeg.'

Punt.

Horden

Check die spieren.

Wasbeer

De eerste keer dat ik naar een concert van Racoon zou gaan, verstuikte ik mijn enkel. (En door die enkel raakte ik aan de praat met mijn -toen nog niet- eerste vriendinnetje en anderhalve week later was ik met een been uit de kast, maar dat is weer een ander verhaal).
De tweede keer ging ik wel echt. Dat was in Zaandam, na tapas met G. en D. (of A.ea). Bij Brother liep ik huilend weg na het horen van de zin you've got to let her go now': liefdesverdriet. Daarna zag ik ze nog twee keer: in Vredenburg en bij Concert at sea.

We zouden dus kunnen stellen dat bij tachtig procent van de concerten waar ik was Racoon optrad.

Maar Racoon is ook Overvecht. Mijn muzikale opvoeder E. had de cd Another Day, die we heel vaak draaiden. Vrijdagavond - in de zon, met een witbiertje en een potje trictrac - deden we dat weer en ik dacht: als ik hier een stukje over typ, welk nummer moet ik er dan in vredesnaam onder zetten?

Elf

Duits vind ik een mooie taal en dat komt door Goethe. Bij de lessen literatuur op de middelbare school was Sturm und Drang mijn favoriete stroming, al zou ik nu nog weinig zinvols over de inhoud ervan kunnen melden. Ik heb nog lang niet alles van Goethe gelezen, maar alles dat ik las, vond ik vet. Naast Die Leiden des jungen Werther en het gedicht Prometheus is dat het gedicht Erlkönig: beangstigend, treurig en op muziek gezet door Schubert.

Typemachine

Typeles kreeg ik op een elektrische typemachine. Weinig charmant, zo'n ding. Eigenlijk ben ik nog op zoek naar een romantischer exemplaar voor op mijn schoorsteenmantel (dat past goed naast Maria en opa's fototoestel). Zodat ik misschien ook mee kan typen met the Typewriter van Leroy Anderson.

MIT

Zo goed als Jeroen (26 mei) kan ik het niet verwoorden, maar ook voor mij is mijn laatste en achtste MIT als SBU'er voorbij. Ik hield er naast veel fantastische herinneringen een gekneusde rib en een geluidloze stem aan over. En nieuwsgierigheid naar de strekking van het liedje 'Fuck you' dat vrijwel elke dag zo'n zestien keer voorbij kwam. Ik bekeek de lyrics en concludeerde dat ik het terecht een leuk liedje vind. Volgens mij is het een liedje tegen intolerante mensen.

So you say
It's not okay to be gay
Well I think you're just evil
You're just some racist who
can't tie my laces
Your point of view is medieval

Vlucht

Tot zonet had ik nog nooit van Flight of the Conchordes gehoord. Toen twitterde iemand een link naar onderstaand filmpje en was ik verkocht.



Een kort stukje duiding: Het tweetal is een duo uit Nieuw-Zeeland dat al veel prijzen heeft gewonnen met hun grapjes en muziek.

Y

Het NOS journaal deed er aan mee, Shownieuws had camera's voor de deur van Jans huis, Balkenende vond het vervelend om te horen en Boulevard had de beelden (en ja, ik zag het allemaal). Of het nou een hoax is of niet, de enige die de juiste snaar wist te raken in alle ophef over J&Y is Frits Abrahams in de NRC.

Het leek me sneu voor Jan die ik me eigenlijk vooral als Jantje herinner – een vriendelijk jongetje destijds. Hij zong aardig en hij kwam uit Volendam.

Wouter Bos deed trouwens ook leuk mee met zijn: 'Dan scoort Sneijder ook een keer.'

Turtle

Zometeen begint het MIT. Omdat het thema superhelden is en groen de lievelingskleur van Dames 1 gaan wij als de Turtles. Andere Turtles zongen het liedje So Happy Together en dat liedje werd constant gedraaid in Adaptation, (een van) de eerste film(s) die ik met mijn toen nog lief-to-be bekeek. De film was leuk, de ondertitelaar Vlaams en dat maakte de film nog leuker (en de zenuwen ontluikende liefde wat minder).

Trots

Vandaag is het de International Day Against Homophobia and Transphobia. In Moskou werd gisteren een homodemonstratie neergeslagen, in Riga hadden tegenstanders van de demonstratie spandoeken met 'hoe meer homo's, hoe minder Letten'.
Ik was op het Pann-feest in Utrecht met heel veel homo's én hetero's die vrij vreedzaam gezamenlijk een feestje vierden. Dat was heel leuk.

Geest

Van vriendinnetje L. kreeg ik zo'n zeven jaar geleden een cassettebandje met aan de ene kant mijn op het strand van Ameland tegen de wind in gedeclameerde versie van HULDEGEDICHT AAN SINGER van Paul van Ostaijen
(jawel
ik zeg het u
Floris Jespers heeft een Singernaaimasjien gekocht)
en aan de andere kant liedjes van Tori Amos. Dit is de leukste.

Sering

Voor mijn huis, rechts van mijn voordeur (voor bezoekers links) staat een struik in bloei. Dat het een Sering is vertelde mijn lief mij. Ik weet van deze Sering dat deze lekker ruikt, dat hij er mooi uitziet en dat hij van mij is, want hij staat voor mijn huis. Ik herhaal: van mij, voor mijn huis.

Dit weekeinde zag ik iemand voor de struik staan. Een vrouw, maar wat ze deed was onduidelijk. Gisteren zag ik weer iemand voor mijn struik staan en herkende ik mijn overbuurvrouw. Met een schaar en een aantal takjes in haar hand betrad ze haar eigen huis. Ik was daarvoor te verbouwereerd geweest om de deur open te trekken en haar op heterdaad te betrappen. Nu vraag ik me nu al een dag lang af waarom ze dit zonder te vragen doet en hoe ik haar dat ga vragen.


(let op de zielige stompjes, net onder het midden)