Klokken

Nu op televisie: Four Weddings and a Funeral. Toen J. een keer uit onderstaand gedicht citeerde en ik wist uit welke film deze kwam en van wie het gedicht was, kon ik constateren dat ik de film al te veel heb gezien. Daarom kijk ik nu niet, maar het gedicht blijft mooi.



Funeral Blues

Stop all the clocks, cut off the telephone,
Prevent the dog from barking with a juicy bone,
Silence the pianos and with muffled drum
Bring out the coffin, let the mourners come.

Let aeroplanes circle moaning overhead
Scribbling on the sky the message He is Dead.
Put crepe bows round the white necks of the public doves,
Let the traffic policemen wear black cotton gloves.

He was my North, my South, my East and West,
My working week and my Sunday rest,
My noon, my midnight, my talk, my song;
I thought that love would last forever: I was wrong.

The stars are not wanted now; put out every one,
Pack up the moon and dismantle the sun,
Pour away the ocean and sweep up the woods;
For nothing now can ever come to any good.

W.H. Auden