'Misschien', antwoordde ik. 'Maar dan moet ik nu wel snel aan iets intelligents gaan denken.'
Mijn benen deden pijn, maar de historische gebeurtenis, het liedje, het gedicht, het televisiefragment of het schilderij van een oude meester dat daarbij paste schoot me niet te binnen. Wel het woord 'kak'.
Dan maar uitrekenen hoelang ik over die negenhonderd meter zou doen met tien kilometer per uur. Die poging staakte ik toen ik mijn lief een veertigtal meters verderop in haar remmen zag knijpen. Nog een paar keer trappen. Gehaald.
(Een geoefend lezer kan inderdaad concluderen dat mijn lief de betere klimmer van ons twee is, daarom noemde ik haar deze vakantie Andy. Zij mij Cancellara. Ik denk vanwege mijn dikke bovenbenen).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten