Muzak

Vorig weekeinde was ik in Middelburg, het Zeeuwse stadje dat na Amsterdam, Maastricht, Utrecht en Leiden de meeste monumenten van Nederland heeft. De twaalfhonderd stukjes historie maken van Middelburg een mooie stad. Al een week probeer ik te bedenken wat ik me sowieso wil herinneren van de stad, zodat ik dat kan terugvinden als ik hier over een paar jaar weer eens kijk.

1) De meneer achter de tafel in de Vleesmarkt - een mooie ruimte die om de zoveel weken door een andere kunstenaar ingericht wordt - sprak deze woorden: 'Soms weet een kunstenaar het van de ruimte te winnen, soms ook niet.'

2) In Middelburg moet je veel slenteren, zonder plattegrond en met je ogen open.



3) Het museum dat zichzelf profileert als het grootste museum van Zeeland, voldeed aan de verwachting. Binnen een uur waren we buiten, van het mooiste kunstwerk ben ik de titel en maker vergeten.

4) K. en ik borrelden op de Pottenmarkt. Dat vond ik grappig, K. iets minder. Dat ik er deze foto van maakte, vond ik ook grappig. K. iets minder.



5) In Middelburg is veel herrie op straat. Er was een muziekelektronicazaak waar voor de deur een kerel met een keybord cabaretiertje aan het spelen was en er was muzak. Uit de luidsprekers die door de hele stad hangen kwam de hele dag muziek.
Waarom?, vroeg ik me af, vroeg K. zich af. Ik wil niet dat een stadsbestuurder voor mij besluit dat ik geluid moet horen.

6) In Middelburg bedacht ik dat het leuk zou zijn om gedichten te schrijven met foto's waarop teksten van de straat te zien zijn. Voor de cover van de bundel die er waarschijnlijk nooit gaat komen, maakte ik alvast deze foto.