Titus

Het schilderij was al briljant
en toen las ik het gedicht.
Het gedicht was al briljant
en toen had ik het schilderij
in mijn achterhoofd.

Toen ik het schilderij
met een schuin oog bekeek
tijdens het lezen
van het gedicht
werden beide briljanter.


Te zien in het Boijmans.

Titus aan zijn schrijftafel

Dit laat hij zien in het portret
van zijn zoon – het nadenken van een kind
hoe ernstig hoe stil dat gezicht is
hoe het kijkt alsof het kijkt in een verte

en je weet dat zijn ogen daar niets zien
dat hij kijkt naar iets achter zijn ogen
alsof hij zoekt naar woorden voor
wat er daarachter leeft

hij laat ook de hand zien van dat kind
hoe het met een duim op zijn kin
en met een pen op een papier
wacht op wat het gaat schrijven

en niemand weet waar het op wacht
ook dat kind niet

dat is wat wij zien- dat
iets niet geschreven kan worden


Rutger Kopland
(uit: Toen ik dit zag, 2008)

Ongeziene zee

Wolken en mist boven San Francisco kunnen zo in een museum.

The Unseen Sea from Simon Christen on Vimeo.

Blog

Ik ken dus iemand die zegt:
ik heb een blog geschreven
Daarmee bedoelt ze dan dit:
ik heb in mijn Moleskine
op een rokerige zolderkamer
met mijn ouderwetse vulpen
en mooie doktershandschrift
een verhaaltje geschreven.

Mijn schrijfmachine was
namelijk stuk.

Rola

Mijzelf in balans houden, staande op een plank met daaronder een rollende koker: dat heb ik vroeger vast weleens gedaan. Maar dat het een discipline is waar je ook mee kunt optreden als Circus Rola-on-Bola leerde ik pas tijdens de Nacht van de Poëzie.

Bijzonder knap.

Seksistisch

Kut. Een dochter.

Volgens Nico Dijkshoorn - de schrijver van deze drie woorden - is dit een van de beste gedichten over voetbal ooit gemaakt. Hij droeg het voor tijdens De Nacht van de Poëzie en bijna iedereen in de zaal lag dubbel. Bijna iedereen, want de twee vrouwen linksachter ons improviseerden een onbewust vervolggedicht:

-"Dat vind ik seksistisch."

-"En niet grappig."

Wissel

Heel leuk hoor, die reclame met Sven Kramer en Naomi van As. Maar ikzelf kan me wel een gênanter moment bedenken uit het recente schaatsverleden van onze ijskoning.

En ik vraag me dan dus af: hebben de heren en dames reclamemakers dat durven voorstellen aan Sven? En zeiden hij en zijn ego toen: nee, liever niet?

Steen

We werden ergens diep in de 21ste eeuw geworpen. De wereld was gedigitaliseerd en Engels was een dode taal. De koningin van die wereld was nogal tegen muziekinstrumenten en tegen rock, maar wat dat laatste precies was, wist zowel zij als haar geheime dienst niet. Dus werden alle steenmassa's vernietigd. Zonder succes natuurlijk want de oplettende toeschouwer wist allang dat met rock rockmuziek werd bedoeld.
Een ondergrondse beweging (waarvan de leden zichzelf onder meer Gordon, Britney Spears en Amy Winehouse noemden) probeerde die rockmuziek in ere te houden. Hun verlosser was de hoofdrolspeler, die rockliedjes droomde maar niet wist wat het betekende. Toen hij er uiteindelijk in slaagde om zonder instrument We will rock you ten gehore te brengen was de wereld gered. Ofzoiets.

Als mensen nu nog steeds durven te stellen dat ik slecht ben in verhalen vertellen, verwijs ik hen met liefde door naar We Will Rock You, the musical.

Gelukkig gaven mijn gezelschap, de lekkere chocolade en de herinnering aan onderstaande uitvoering van een nummer van Queen mijn avond toch nog een mooie kleur.

Mooi

Mijn lief liet mij kennismaken met deze muziek. En daar ben ik haar erg dankbaar voor.