Kerstpoëzie

Kerst was nog nooit zo leuk (deel 2).

Live

Tijdens het IDFA zag ik een live documentaire: Utopia in four movements. Net als bij een normale film was er een groot scherm met daarop beelden. Alleen de voice-over en de muziek waren live. Het verhaal was hier en daar wat Amerikaans, maar wel erg mooi en de muziek - van the quavers - was gedurende de hele voorstelling briljant.

En ze hebben meer.

Fireflies by ShinyLittle

Jóúw ouders

Een uur in de AH XL als metafoor voor de gezelligheid van kerst. Pad 1, scene 1.

Het drukste kruispunt in Peking valt in het niet bij de wirwar van grote blauwe winkelwagens in de enorme Albert Heijn in Overvecht. Mensen lopen gejaagd heen en weer, botsen tegen elkaar op, zeggen sorry - of niet, en rennen verder. Boodschappen op de lijstjes worden vakkundig weggestreept. Vakkenvullers vullen vakken.

VROUW (jakkert van vlees naar groente en terug): Maar het zijn jóúw ouders. Vergeet dat niet.
MAN (handen in zijn zakken, sloft erachteraan): (...)
VROUW (doorjakkerend, demarreert, maar houdt weer in): Ik zit me uit te sloven....
MAN (sloft door, vindt weer aansluiting, handen blijven in zakken): Ja maar...
VROUW (pakt zak aardappelen, gooit deze in het karretje) : En je staat daar maar. En je doet niets. Maar het zijn jouw ouders. Ik doe dit voor jóúw ouders.
MAN (wandelt richting kassa's, weg van vrouw, kijkt niet meer om): (...)
VROUW (duwt karretje nijdig de andere kant op): Zucht.

EINDE

Nerds

Dit zag ik dus gisteren per ongeluk en ik vind het hilarisch.

Hellupie

"Ik vind homo's zeg maar normale mensen, maar het is zeg maar dat ik ze niet mag." Wat de voorlichters in de documentaire Help! Een homo in de klas allemaal naar hun hoofd geslingerd krijgen, gaf mij hetzelfde gevoel als wat ik kreeg toen ik op bezoek ging bij Different. In het hol van de leeuw kreeg ik teksten te horen als: "homoseksualiteit is het gevolg van de gebroken wereld waarin we leven." Jammer dat er in de documentaire geen christelijke school werd bezocht.



Coc-voorlichters mogen overigens ook wel even een bezoekje brengen aan de Fifa en Qatar.Tijdens het WK van 2022 moeten homoseksuele voetbalfans in Qatar zich maar even onthouden van fysieke interactie. Juist ja.

Busavontuur

Tien minuten in lijn 4 als metafoor voor het Nederland van nu: halte 1, scene 1.

Een stampvolle lijn 4, maandagochtend.
De laatste die de bus binnenkomt is een oudere Marokkaanse man, die zich moeizaam voortbeweegt en daarbij een wandelstok als hulpmiddel inzet.
In de eerste vierzits zitten studentes.

STUDENTE 1 (denkend, dus zachtjes): Hij heeft al een stok. Ik blijf zitten.
STUDENTE 2 (denkend, dus zachtjes): Hij heeft vast niet zo veel gedronken als ik gisterenavond. Ik blijf zitten.

Een oudere gehoofddoekte Marokkaanse vrouw staat op en wenkt de man. Tijdens het opstaan botst ze tegen een Utrechter aan.

UTRECHTER (kalend, oorbelletje, met lokale tongval) : Zit niet zo te douwen. Wat zit iedereen te douwen zeg. Sjongejonge. Wat een gedouw.

De bus vertrekt. Geroezemoes.

UTRECHTER : Wat een gedouw. Sjongejonge. Wat een gedouw.

Halte 2, scene 2.

Oudere man en vrouw staan op om uit te stappen. Vrouw wil langs Utrechter.

UTRECHTER : ZIT NIET ZO TE DOUWEN. Anders ga ik ook douwen. Alleen dan op een andere manier.

Boven hoofden passagiers verschijnen vraagtekens. Onduidelijk is welke manier de Utrechter bedoelt.

OUDERE MAROKKAANSE VROUW: Normaal praten.

Ze loopt door naar buiten. Buschauffeur sluit deuren al, man en vrouw zijn nog binnen.

Verschillende mensen roepen de chauffeur.

STUDENTE 3: Chauffeur, de deur moet nog open. Er moet nog iemand uit.

CHAUFFEUR (met tegenzin): MOET? MOET?

IK : Er zijn nog twee oudere mensen die willen uitstappen meneer.

Chauffeur opent met zichtbare tegenzin deur. Vrouw stapt uit. Chauffeur sluit deur. De oudere man staat nog binnen. Weer geroep richting chauffeur.

CHAUFFEUR : Zucht.

Chauffeur opent deur en trekt microfoon naar zich toe. Oudere man stapt ondertussen uit.

CHAUFFEUR (het wereldleed op zijn schouders torsend): Je zou ook kunnen uitstappen als ik de deur opendoe.

IK (tekst voor chauffeur op puntje tong, zegt uiteindelijk toch niets) : ...

UTRECHTER (schreeuwend) : Sommige mensen zijn nu eenmaal een beetje langzaam.

Blikken van verstandhouding over en weer.

EINDE

Protest

Ik was gisteren bij een liedjesshow van Brigitte Kaandorp. Ze is op weg naar De Kuip, heeft tips ingewonnen bij Borsato en heeft allerhande stadionshowachtige dingen ingebouwd. Niet echt natuurlijk. Kaandorp in Tivoli was grappig. Ze zong Knevel, ze zong Annelies van de Pies en nog veel meer. Ze zong niet: het protestlied. En dat is jammer, want ook dat is erg grappig.

mimbop

Mimbop, mijn naam op twitter, is afgeleid van het liedje MMMbop van Hanson. Ik had de single, ik kende de tekst en ik vond de broertjes briljant, hoewel - of misschien doordat - ik lang dacht dat een van de drie een meisje was.

En toen zag ik deze versie van iemand die MMMbop als Leonard Cohen zong. Erg tof.

Lichte kerst

Advent was nog nooit zo leuk!

Alcohol

En dan zit daar dus opeens Lennart. Middenin een mooi liedje. Of nou ja, na 3.57 minuten.

Niet vergeten

Gisteren was het 32 jaar geleden dat Harvey Milk werd neergeschoten. Hij was het eerste openlijk homoseksuele gemeenteraadslid in Californië. Opdat wij niet vergeten.

Breedtekunst

Ik dacht dat ik al wel vrij veel argumenten had gehoord in de over elkaar heen buitelende voor- en tegenstanders van subsidiëring van de kunst en cultuursector. Deze twee nog niet, een leuke en een goede.

'Juist omdat we het kunnen betalen en niet nodig hebben. Of we nu werkelijk rijk zijn doet er niet toe, het gaat erom je rijk te voelen, wat nu eenmaal gepaard gaat met verkwisting! Wat de derde vakantie is voor de een, de aanschaf van weer een oldtimer voor de ander, is de kunst en cultuursector voor ons land. Kom op, smijt met die subsidies, kom op met die balk!', aldus brievenschrijver J. van Tilburg in de nieuwe Vrij Nederland.

Vorige week schreef Hans van den Bergh ook over kunstsubsidies in Vrij Nederland. Daarin haalde hij de breedtesport aan, een -terecht- flink gesubsidieerde sector. Zonder breedtesport geen topsport, is daarvoor een van de argumenten. Precies. En naar analogie daarvan: zonder breedtekunst, geen topkunst.

De Schreeuw from wim hendriks on Vimeo.

Schrijvenderwijs

Gisterenavond toch maar even dat ene mooie gedicht van Guillaume van der Graft (1920-2010) in de Domweg erop nageslagen. Mooi.

Nijmeegse teksten

Onze Bed & Breakfast was niet zo goed voorbereid op de komst van een niet-heteroseksueel koppel..



... en tot overmaat van ramp was er op de eierdopjes comic sans gebruikt. De straf ervoor was vrij snel duidelijk...



...de enige mooie tekst troffen we in een protestante kerk die mijn katholieke gezelschap nogal saai vond. De tekst was wel oké.

Botsing

Volgens royaltydeskundige Dorine Hermans, die ik sprak voor een artikel over Beatrix, is onderstaande botsing een typisch voorbeeld van het afnemende respect voor koningin en koningshuis. Als ik Bea was, zou ik nooit gaan b-ballen.

Kranthout

Van hout naar krant (het ED weliswaar) naar hout. Doe mij hier maar een kastje van.



Meer over dit ontwerp van Mieke Meijer, vind je hier.

Harry

De onsterfelijke is gestorven. Hij zal daar waarschijnlijk zelf wel iets anders over denken. 'Nee, nee, nee, dat ziet u verkeerd. Ik ben niet dood. Ik ben wakker geworden aan de verkeerde kant van mijn dromen.'



(Bij deze wil ik overigens nog even met terugwerkende kracht mijn lach inhouden voor toen ik hoorde dat iemand zijn kersverse tweeling Harry en Fred had genoemd. Die Harry zou nog weleens een hele grote kunnen worden.)

Spijt

Het voordeel van Nynke op radio 3 is dat je nog eens wat meekrijgt van de hedendaagse populaire muziekcultuur. Vandaag hoorde ik Diggy Dex ft. Jenny Lane. Echt té vet.

Ikea

Of de heer Wilders bang is voor de Scandinavisering van de samenleving? Ik lag onder de tafel van het lachen. Halsema is weer eens aan het uitblinken in de debatten. Het is mij een raadsel waarom er niet meer mensen op haar stemmen.

Zie vanaf de 4:00

Tunneltje

Ik liep naar de supermarkt langs een schoolklas. Kindjes van een jaar of zeven die met een mooie rugzak op de rug en een fiets in de hand richting de gymzaal liepen - of er vandaan kwamen. Ze kletsten over het Junior Songfestival en het nieuwe album van Kinderen voor Kinderen (schijnt vet cool te zijn, kopen dus). Een jongetje stond te dromen en vergat over te steken. Het was een mooi afspiegeling van de samenleving.

Toen ik nog op de basisschool zat moesten wij ook altijd een stukje lopen naar de gymzaal. Ik zat in groep 4 en mocht die dag samen met Marcel, die gezien de dikte van zijn brillenglazen in Lexmond beter bekend is onder de naam Lens, hand in hand voorop lopen. Toen we het tunneltje bijna onderdoor waren, hielden we even stil. Gezien mijn destijds nog volop aanwezige autoriteitgehoorzaamheid, zal ik wel gedacht hebben dat dat de bedoeling was.

Niet dus.

Levensgevaarlijk, vond juffrouw Krielaart.
Een draai om de oren bleef ons bespaard, maar Marcel en ik moesten wel onze koppositie inleveren.
Want ja. Het tunneltje had immers wel kunnen instorten. Met die hele klas eronder. En dat was best erg geweest, voor die ouders.

Tsja

Sleur

Bezem

Aanstaande donderdag mogen wij (Dames 1 Bulls, eerste klasse rayon) in de eerste ronde van de bekercompetitie aantreden tegen Eurosped Twente (eredivisie, gemiddelde lengte 1.90, gemiddelde leeftijd 16). Of het spannend wordt, valt te bezien, maar wij hebben in elk geval niets te verliezen, want wij zijn de underbull. (inderdaad: slechte woordgrap)

Timing

Het plaatje is mooier dan het gevoel

Titus

Het schilderij was al briljant
en toen las ik het gedicht.
Het gedicht was al briljant
en toen had ik het schilderij
in mijn achterhoofd.

Toen ik het schilderij
met een schuin oog bekeek
tijdens het lezen
van het gedicht
werden beide briljanter.


Te zien in het Boijmans.

Titus aan zijn schrijftafel

Dit laat hij zien in het portret
van zijn zoon – het nadenken van een kind
hoe ernstig hoe stil dat gezicht is
hoe het kijkt alsof het kijkt in een verte

en je weet dat zijn ogen daar niets zien
dat hij kijkt naar iets achter zijn ogen
alsof hij zoekt naar woorden voor
wat er daarachter leeft

hij laat ook de hand zien van dat kind
hoe het met een duim op zijn kin
en met een pen op een papier
wacht op wat het gaat schrijven

en niemand weet waar het op wacht
ook dat kind niet

dat is wat wij zien- dat
iets niet geschreven kan worden


Rutger Kopland
(uit: Toen ik dit zag, 2008)

Ongeziene zee

Wolken en mist boven San Francisco kunnen zo in een museum.

The Unseen Sea from Simon Christen on Vimeo.

Blog

Ik ken dus iemand die zegt:
ik heb een blog geschreven
Daarmee bedoelt ze dan dit:
ik heb in mijn Moleskine
op een rokerige zolderkamer
met mijn ouderwetse vulpen
en mooie doktershandschrift
een verhaaltje geschreven.

Mijn schrijfmachine was
namelijk stuk.

Rola

Mijzelf in balans houden, staande op een plank met daaronder een rollende koker: dat heb ik vroeger vast weleens gedaan. Maar dat het een discipline is waar je ook mee kunt optreden als Circus Rola-on-Bola leerde ik pas tijdens de Nacht van de Poëzie.

Bijzonder knap.

Seksistisch

Kut. Een dochter.

Volgens Nico Dijkshoorn - de schrijver van deze drie woorden - is dit een van de beste gedichten over voetbal ooit gemaakt. Hij droeg het voor tijdens De Nacht van de Poëzie en bijna iedereen in de zaal lag dubbel. Bijna iedereen, want de twee vrouwen linksachter ons improviseerden een onbewust vervolggedicht:

-"Dat vind ik seksistisch."

-"En niet grappig."

Wissel

Heel leuk hoor, die reclame met Sven Kramer en Naomi van As. Maar ikzelf kan me wel een gênanter moment bedenken uit het recente schaatsverleden van onze ijskoning.

En ik vraag me dan dus af: hebben de heren en dames reclamemakers dat durven voorstellen aan Sven? En zeiden hij en zijn ego toen: nee, liever niet?

Steen

We werden ergens diep in de 21ste eeuw geworpen. De wereld was gedigitaliseerd en Engels was een dode taal. De koningin van die wereld was nogal tegen muziekinstrumenten en tegen rock, maar wat dat laatste precies was, wist zowel zij als haar geheime dienst niet. Dus werden alle steenmassa's vernietigd. Zonder succes natuurlijk want de oplettende toeschouwer wist allang dat met rock rockmuziek werd bedoeld.
Een ondergrondse beweging (waarvan de leden zichzelf onder meer Gordon, Britney Spears en Amy Winehouse noemden) probeerde die rockmuziek in ere te houden. Hun verlosser was de hoofdrolspeler, die rockliedjes droomde maar niet wist wat het betekende. Toen hij er uiteindelijk in slaagde om zonder instrument We will rock you ten gehore te brengen was de wereld gered. Ofzoiets.

Als mensen nu nog steeds durven te stellen dat ik slecht ben in verhalen vertellen, verwijs ik hen met liefde door naar We Will Rock You, the musical.

Gelukkig gaven mijn gezelschap, de lekkere chocolade en de herinnering aan onderstaande uitvoering van een nummer van Queen mijn avond toch nog een mooie kleur.

Mooi

Mijn lief liet mij kennismaken met deze muziek. En daar ben ik haar erg dankbaar voor.

Regen, roest en Ruhr 2010

Blauwe envelop

Op vakantie waren we. In het Friese Earnewâld. Oudste broer B. ging evenals de al alleenwonende zus M. niet meer mee kamperen. Zo nu en dan werd broer B. gebeld. Om te controleren of hij en de planten nog leefden, maar ook om de volgende vraag te stellen: "zijn er nog blauwe enveloppen binnengekomen?". De snijdende stilte die dan volgde deed mij beseffen dat het antwoord op die vraag behoorlijk belangrijk was. "Drie?", herhaalde mijn moeder met een betrokken gezicht.

Vandaag hoorde ik mijn brievenbus klepperen en keek ik om het hoekje. Schijnbaar nonchalant lagen daar twee blauwe enveloppen. Ik schrok. Met dank aan de vroegmobiele vaardigheden van mijn ouders.

Dramaqueen

In Frankrijk las ik een klassieker. Gewoon, omdat ik vond dat het moest. Mijn wellicht wat banale conclusie na vierhonderd tergend langzame pagina's is dat Madame Bovary een dramaqueen avant-la-lettre is. Liefdesverdriet is geen liefdesverdriet maar tientallen pagina's zelfmedelijden. Ik denk dat haar minnaars het met haar uithielden om dezelfde reden als waarom ik het vierhonderd pagina's met haar uithield: ze is en blijft een klassieker.

Ben Ali Libi

Een pareltje in mijn inbox na terugkeer van vakantie. Met dank aan de helaas niet meer bloggende Jeroen.

Lancering

Graag nomineer ik het tijdschrift Coming True - hét kwartaalblad voor jongeren met homogevoelens en hun ouders, familieleden, hun sociaal-maatschappelijke omgeving - voor de lancering van het jaar.
Het nulnummer van het blad spreekt de wens uit 'fris, gevarieerd, opbouwend en hoopvol' te zijn en slaagt daar wonderwel in.

Fris, omdat er geen artikelen in staan 'waarin de mens met homogevoelens wordt afgeschilderd als een zielig wezen. Geen kwetsende zinsnedes, geen respectloze aanvallen naar wie dan ook.'
Gevarieerd, omdat het niet alleen gaat over 'De drempels van Nico en Cobie', ouders van Klaas, die stierf aan AIDS, maar ook omdat het in een onnavolgbaar verhaal gaat over Kobus, de homoseksuele-ohneetochniet parkiet van de hoofdredacteur.
Opbouwend, door het gedichtje van Toon Hermans en het verhaal over lotgenotencontact tussen ouders van kinderen met homofiele gevoelens.
En hoopvol, want 'vanaf 2011 willen we u elk kwartaal een mooi, gevarieerde 20 pagina dik kwartaalblad aanbieden.'

Zomergasten

Vanavond is de eerste uitzending van Zomergasten. Ter voorbereiding kocht ik het boekje De achterkant van Zomergasten van voormalig Zomergasten-regisseur George Schouten met daarin behalve vrij veel borstklopperij ook een aantal leuke anekdotes.

Zo zei presentator Freek de Jonge bij de eerste aflevering van zijn zomer: 'Wie ik ben zullen we aan de hand van een aantal bekende Nederlanders de komende vijf zondagavonden eens nauwkeurig onderzoeken.'

Zomergast Harry Mulisch (daar is 'ie weer) zei na de uitzending waarin hij de hoofdrol speelde tegen zijn geliefde: 'Kon je het allemaal een beetje volgen meisje?'

Berg

Door de vele schapen die aan het begin van de film figureerden in Brokeback Mountain moest ik geregeld denken aan deze reclame, maar die gedachte werd al snel verdrukt toen de ellende toesloeg. Net als vier jaar geleden in de bioscoop was het dus ook nu weer huilen geblazen.



(Op youtube was er in 2006 kennelijk een soort Brokeback-spoof-hype met onder meer Brokeback to the future en Brokeback of the ring)

Gaysport

'Soccer is a gay sport'. Je weet toch.


Soccer Officially Announces It Is Gay

Ringvinger

Ik stond in de erker toen ik het nieuws hoorde. Aan de lengte van iemands ringvinger zou je kunnen zien of diegene homoseksueel is of niet. Zo onopvallend mogelijk draaide ik me om richting raam en keek ik naar mijn linkerhand.
Ik was vijftien, kneiterverliefd op een meisje en schrok me dood. Als ik mijn hand op een bepaalde manier hield, was mijn ringvinger langer dan mijn wijsvinger. Morgen in de pauze zou - tussen het herhalen van hilarische citaten uit Friends door - vast iedereen zijn handen moeten laten zien.
Die avond moest ik dus nog flink oefenen om mijn hand schijnbaar zonder enige moeite in de juiste positie aan mijn schoolvrienden te kunnen laten zien.

De theorie gaat over mannen, dat zag ik dertien jaar geleden voor het gemak over het hoofd. Maar ik werd aan die avond herinnerd door de BBC-documentaire The making of me. Het homogen is nog niet gevonden - of bestaat misschien zelfs helemaal niet, maar van nurture lijkt weinig sprake bij het ontwikkelen van homoseksualiteit. Je geaardheid is al hardwired (mooi woord) in de baarmoeder.

WTF

Kijk, dit is dus handig. En grappig.

What the fuck should I make for dinner

Een beetje in de categorie:

Zijn we al kampioen?

Of:

NuParaplu

En die vond ik ook al grappig.

Sam

Wat een mooie clip.

t-shirt

Stel: je staat in een winkel vol met t-shirts. Al de hele dag struin je door de Amsterdamse straten naar de perfecte outfit voor de aanstaande zwoele donderdagavond in de Regulierdwarsstraat. En opeens zie je 'm: een blauw met roze t-shirt met daarop de tekst 'death by fucking'. Je loopt naar de kassa, rekent af en bent blij.

Wat denk je dan?

Stel: je staat in een winkel vol met t-shirts. Al de hele dag struin je door de Amsterdamse straten naar de perfecte outfit voor de aanstaande zwoele donderdagavond in de Regulierdwarsstraat. En opeens zie je 'm: een lichtblauw t-shirt met daarop twee vakjes. De onderste is aangevinkt. Rechts van elk vakje staat een woord. Boven: gelikt. Eronder ongelikt. Je loopt naar de kassa, rekent af en bent blij.

Wat denk je dan?

Ik heb geen idee, maar ben erg benieuwd.

Levend

Gehoord in een reportage over voetbalbeleving in Japan:
'Er heeft laatst zelfs een fan zelfmoord gepleegd die geen kaartje voor de wedstrijd meer kon krijgen', aldus een Nederlandse Japanner. 'Het leeft hier dus enorm.'

23

Herinnering

Mijn ontdekking van vrijdag is dat dit nummer extra relaxed is tijdens een pittig uurtje spinning.

Gekozen

Overwegingen:

- Ik vind dat we bij de volgende verkiezingen ook een stem mogen uitbrengen op de partij waarvan we willen dat die absoluut niet in de regering komt.

- Met dank aan 1,5 miljoen onderbuikstemmers zit ik nu al twee dagen met een vervelend onderbuikgevoel.

- Churchill zei het al: The biggest argument against democracy is a five minute discussion with the average voter.

- De verkiezingsuitslag op Urk hoort thuis in het Rijksmuseum:



- Wanneer komt Humberto op de lijst voor GroenLinks?

Tijdschriftkunst

Leuke weetjes afgelopen zaterdag in de Volkskrant. Wat is de achtergrond van de oranje profvoetballers?

Dat de vader van Ryan Babel basketballcoach is, is natuurlijk leuke informatie. Maar tussen de vissers, verkopers, bakkers en metselaars viel vooral het beroep van de vader van Robin van Persie op: die is kunstenaar/geeft tijdschriften een tweede leven. Best geinig.

Fictie

Op vakantie in het pittoreske Wallonische Eben-Emael las ik iets minder dan gepland, maar keek ik wel een briljante film over een boek. Ik vind dat dat ook telt.

Het is Being John Malkovich meets de bibliotheek. Little does he know...

Missen

Gisteren werd bij DWDD een plakkaat getoond dat als eerbetoon aan Martin Bril in de nieuwe studio een plaatsje zal krijgen. Erop de eerste zin uit Brils gedicht Credo.
Ik wilde dat ik dit in mijn studententijd al kende.

Je mist meer
Dan je meemaakt

Helemaal
Niet erg

Openslaan

De stapel boeken die ik op mijn fantastische feestje in 't Weerbericht incasseerde ga ik op mijn aanstaande vakantie in een huisje in Zuid-Limburg helemaal lezen. Hoop ik.*
Ik werd onder meer verrast met een dichtbundel van Rodaan Al Galidi met de mooie titel Digitale hemelvaart. De verwachtingsvolle ogen van mijn teamgenoten kon ik geruststellend toeknikken toen ik de bundel van de voor mij onbekende Irakese Nederlander opensloeg en las:

Alsjeblieft

Laat me
mijn droom volgen.
Maak eerst
de droom wakker,
daarna mij.

*Ik heb namelijk ook een legpuzzel van 1500 stukjes gekregen die ook dan ingekopt dient te worden. Gelukkig heb ik daarvoor van mijn moeder hele geschikte technieken geleerd (eerst de hoekjes vinden, dan het frame leggen, de stukjes sorteren op kleur en in verschillende bakjes doen, de rest is dan kinderspel).

Gruwelijk

Het thema van de extra grote VN-puzzel is Voorjaarsregels. Ik wist er bijzonder weinig en plukte daarom maar een bundel met lentegedichten uit mijn kast. Daarin onder meer onderstaande gedicht van Hanny Michaelis. De lente. Ik had er nog nooit zo naar gekeken.

Het is gruwelijk.
Alles begint opnieuw
alsof er niets
gebeurd was.

In stekelige takken
kabaal van vogels.
Piepend en krassend zet
het voorjaar in. De wind
plukt aan ontstemde snaren
van hoop en begoocheling.

Er is niets
gebeurd. Alles begint
opnieuw. Het is
gruwelijk.

Eyjafjallajökull II

De krant was vol
van lege luchten

toen het meisje
dat wat moeite
had met letters
voor moest lezen

Eyjafjallajökull
zei ze

alsof het
niets was.

Cover

Een mooi citaat + een geniale foto (van Marijn Scheeres) = een briljante cover

Eyjafjallajökull

De krant was vol
van lege luchten.

En Alain de Botton schreef een mooi stuk over een vliegtuigloze wereld.

Those who had known the age of planes would recall the confusion they had felt upon arriving in Mumbai or Rio, Auckland or Montego Bay, only hours after leaving home, their slight sickness and bewilderment lending credence to the old Arabic saying that the soul invariably travels at the speed of a camel.

Dut

Soms zijn dutjes uiterst welkom, maar onder werktijd: dat doe je niet. En helemaal niet als je een functie hebt waarin je zeker bent dat camera's en fotografen je volgen.

Toch?

Meer als

Tijdens het WK in Duitsland hoorden we tijdens elk reclameblok het liedje Als de dag van toen waarin Reinhard Mey onder meer zingt: 'Ik hou nog meer van jou als toen die dag'. En dat doet inderdaad een beetje pijn aan de oren, met name omdat het verder een mooi liedje is. Ik vroeg me steeds af waarom hij dat zong, want zelfs in het kader van het rijm is het mooier om 'dan' te zingen.

Toen ik vrijdag tijdens een uurtje op YouTube liedjes uit de televisieserie 't Vrije Schaep ging bekijken (qua gemoedstoestandimpuls kan ik dat iedereen van harte aanraden) kwam ik het liedje weer tegen. Stiekem hoopte ik dat zij misschien wel 'dan' zouden zingen. Maar nee hoor.

De waarom-vraag borrelde weer op, en een dag later - noem het toeval, noem het poëzie - kwam Arjan Peters in zijn column in de Volkskrant met een plausibele verklaring: 'In 1975 zong Reinhard Mey zijn lied 'Als de dag van toen', en omdat die titel keurig Nederlands is, zag de Duitse artiest het gevaar niet toen hij het refrein besloot met 'Ik hou nog meer van jou/Als toen die dag'.'

100 meter

Een foto van 100 meter breed en 78 centimeter hoog van Simon Hoegsberg. Mooi.

Paasliedje

Weer eens wat anders dan Daar juicht een toon, daar klinkt een stem.

Minnekunst

Iets verrassends uit de boekenkast plukken is net zoiets als nog ergens een zak chips vinden als je lekkere trek hebt, of een vrolijk (en lang niet beluisterd) liedje aantreffen in je playlist als je daar behoefte aan hebt. (Deze bijvoorbeeld)

Tijdens een telefoongesprek viel mijn oog op Minnekunst van Ovidius, een boekje dat volgens de flaptekst wordt beschouwd als het beste werk van Publius Ovidius Naso. Ik sloeg het open, vermaakte me (en degene aan de andere kant van de lijn) kostelijk en vond het verrassend actueel bovendien. Het begon bij Liefde is een soort militaire dienst.

Liefde lijkt op krijgsdienst en is niets voor slappelingen,
In het liefdeslegioen vindt de angsthaas geen emplooi.

Verderop staan adviezen op rijm met de veelzeggende titels Doe alsof zij het voor het zeggen heeft, Laat je niet betrappen met een ander, Het opwekken van jaloezie en Omgang met haar fysieke gebreken.

In Boek III richt Ovidius zich in al zijn wijsheid tot de vrouwen. Waarom? Dat vraagt hij zichzelf ook af. Onder de titel Palm ons in door verliefd te doen schrijft hij:

Buiten zinnen ga ik te ver: want waarom ren ik onbeschermd
op de vijand af en verraad mezelf door wat ik zeg?
De vogel toont zijn vangers niet hoe hij zich strikken laat,
noch leert de hinde aan de hond hij hij pijlsnel rennen kan.
Mijn belang zet ik opzij, ik maak mijn wek eerlijk af
en geef de amazonen zwaarden, al leiden die mij in het graf.

Hij adviseert onder meer over De dracht van het haar en Kleding. Overige adviezen ter vergroting van de schoonheid begint met:

Ik zou jullie haast nog zeggen: je moet okselgeur vermijden
en voorkomen dat je benen ruw zijn van de harde haren.

Naar verluidt werd Ovidius na publicatie van dit boek verbannen naar een uithoek van het Romeinse Rijk. Volgens keizer Augustus zouden zijn adviezen aanzetten tot overspel.

Een woord

Duurtlang is 1 woord met 9 letters, net als droommooi. Maar verder houd ik me graag aan de regels qua spatiegebruik. Uiteraard ben ik volgens deze toets dan ook een Spatiemeester.
In Onze Taal staat een artikel over onjuist spatiegebruik, dat vaak inderdaad gewoon een beetje grappig is. 'Rijbewijs voor zeventien jarigen', bijvoorbeeld, 'een gestolen bromfietsregister' of een workshop 'naakt model tekenen'

Het actueelste spatiegecompliceerde woord van dit moment is zonder twijfel: christelijkefeestdagdepressie (met dank aan zuslief). Wie mij voortaan rond Kerstmis of Pasen treft, hoeft alleen maar te zeggen '1 woord, 29 letters'.
Ik zal dan instemmend knikken.

Twee bijeen

Bas en ik knutselden voor Bart en Q. Tussen de opdracht en de overhandiging van het gedicht stonden ruim negen maanden. Met als reden (en ik citeer Bas): 'Goede kunst moet rijpen'.

Crazy

Een nummer, drie versies en Antony met stip op 1.

Kunststof

Marjolijn Februari citeerde uit een gedicht van Hans Lodeizen dat ik niet kende. De zin de kant zonder armen en benen deed me denken aan de foto die ik laatst zag. Nike (of eigenlijk Colin Matsco) ontwerpt tegenwoordig ook protheses. (Mocht ik er ooit een nodig hebben, dan heb ik in elk geval alvast de juiste kicks.) Inderdaad: het gedicht (overigens verder onvindbaar) en de prothesen hebben niets met elkaar te maken.

Maar het is zaterdag, de zon schijnt een beetje en dan is de geest vrij.

Zielzus

Een grote (en hippe) geest wees mij op dit liedje dat kennelijk al weken in de hitlijsten figureert. Uiteraard had ik het nog nooit gehoord.

Het past goed bij de zon.

Foei

Toen ze
foei donderstraal
tegen me zei
kneep ik mijn
ogen even dicht

ik deed ze open
en zag mijn kamer
zwart met wit

de computer werd
een platenspeler
ik droeg een wijde rok
(tot halverwege de kuit)
philip bloemendal sprak
oude woorden op
het polygoonjournaal

en op de grond lag een
hoelahoep

Weer

Morgen wordt het 15 graden. Zou dat betekenen dat het langdurige wintermezzo eindelijk voorbij is?

Diefstal

Net belde ik met Justus Bruns over het nut van je online profileren als kunstenaar of creatief ondernemer. Van zijn weblog - dat ook bijdraagt aan zijn online profiel - stal ik deze afbeelding.

Duel

Gisteren kwamen F. en ik tot de conclusie dat eigenlijk alle boekenweekgeschenken van de afgelopen jaren best wel heel leuk waren.

(Intermezzo: wat mij betreft is dat niet in de laatste plaats het gevolg van de omvang. Honderd pagina's is precies goed voor een boek dat tussen de alledaagsheid door gelezen dient te worden.)

En dat geldt ook weer voor het geschenk van dit jaar, Duel van Joost Zwagerman, waarin museumdirecteur Jelmer Verhooff op jacht gaat naar het ontvreemde schilderij Untitled no. 18 van Mark Rothko.

To do: me verdiepen in Rothko.

Sterk

Op een zonnige zondagmiddag struinen in Steven Sterk is mijn favoriete lievelingshobby.


Willy Belinfante - Boekwinkel

Breij

Ik lees stukjes uit Dingen die fijn zijn van Claudia de Breij en betrap mijzelve erop dat ik die soms best wel erg grappig vind.

'Nooit van gehoord trouwens, van die hele Mies van der Rohe. Maar aan haar stoeltjes te zien leek het me wel een leuk wijf.'

'Bij de energetische massage leek het verdrinkingsgevaar me te verwaarlozen en Esmee ging me blootsvoets voor naar het massagekamertje van Ramesh. Ramesh was in 1963 getekend door Anton Pieck voor een oosters sprookje in de Efteling, maar per ongeluk door een fee tot leven gewekt.'

'Zoals Mulisch het zelf fijntjes stelde in een interview: Ik ben nou eenmaal een groot schrijver. Daar helpt geen moedertjelief aan.
(...)
Er zijn mensen die Mulisch daarom haten. Om dat altijd alles zeker weten, dat arrogante, dat belachelijk zelfverzekerde van hem. Ik smul ervan. Want ik geloof hem niet. Natuurlijk, Mulisch is groot en dat weet hij zelf ook, maar iedereen die groot is en het er zelf bij moet zeggen is eigenlijk ook een lief klein pluizebeestje met een pijp.'

Clip

Mailtje van broerlief: 'Dit is echt geniaal! Twee keer dezelfde band, dezelfde song, maar andere clip.'

Hij heeft wel een beetje gelijk.



De andere mag niet worden ingesloten van youtube, maar is hier te vinden. En ja, OK Go is ook van die toffe clip op de hardloopbanden.

Woorden

fan·toom·wijn de; m -en drank uit gegist druivensap waarvan men denkt nog een paar slokken te hebben, maar waarvan bij nadere inspectie blijkt dat de disgenoot deze reeds tot zich heeft genomen. desondanks blijft het gevoel nog een gevuld glas te hebben bestaan.

stuis·vo·gel·ka·tho·liek de; m,v -en iem die tot de r.-k. kerk behoort, maar ten tijde van hostihomo's en pedopriesters liever niet

Ankeiler

Ik vond de ankeiler op de voorpagina van de zaterdagse Volkskrant voor het interview met Karsten Kroon redelijk hilarisch.



Evenals de Zak verderop in de krant overigens.

Begin

Gisteren kocht ik een verzamelbundel van Ramsey Nasr. Zin een van het eerste gedicht Prelude, afkomstig uit 27 gedichten, is geniaal. Ik hoop dat ik zo alert ben hiermee te reageren wanneer mensen mij er op wijzen dat ik weer eens iets vergeten ben.

Ik ben niet warrig. Ik ontwricht de chaos die doorgaans voor volmaakt doorgaat.

Life

Net als I'm Yours is ook deze na 654.345 keer afspelen redelijk fantastisch. Het zal wel iets met de zon te maken hebben.

Kicks

Ik heb nieuwe kicks. En mijn kicks hebben een geinige website.

Punaise

Mooie illustraties kunnen maken lijkt me een redelijk fantastische gave.


Helen Yentus & Jason Booher

Trots

Ik heb nooit gedichten gepubliceerd, maar het gevoel dat Gerrit Komrij hieronder omschrijft komt enigszins overeen met het gevoel dat ik had toen ik mijn eerste column in het Ublad gedrukt zag en wist: dit wil ik vaker.

De dichter

Toen het letterkundig tijdschrift
Hem een briefje toe deed komen,
Waarin stond: ‘Mijnheer, uw verzen
Waren lang niet slecht, we zullen
Er eerdaags een paar van plaatsen,’
Zwol zijn borst tot slagschiphoogte.
Heel zijn leven werd nu anders.
Hij ging doen alsof hij grote
Mensen hoogstpersoonlijk kende.
Hij zei stad wanneer jij blad zei.
Hij zei held wanneer jij speld zei.
Hij zei ach wanneer jij dag zei.
En daarvan wilde hij leven!

Campagne

Als we nou in de aanloop naar de verkiezingen hier ook dit soort grapjes maken, wordt er de komende maanden vast veel gelachen op straat.

YouTube

Kurt Hugo Schneider en Sam Tsui doen allemaal geinige muziekdingetjes op YouTube.

Nieuws maken

Serieus

Niet zo grappig als the Big Lebowski, maar hij komt in de buurt: A serious man, ook van the Coen Brothers. Met vreselijk tergende personages die ik constant flink door elkaar wilde schudden en waar ik graag de hele tijd 'grrr' tegen zou zeggen.

Treurig

Ik las Dorsvloer vol confetti van Franca Treur en zat weer op de fiets van de middelbare school terug naar huis. Daar dacht ik aan het eeuwige leven en vervolgens werd ik doodsbang. Altijd de hel leek me niets, maar aan altijd de hemel had ik evenmin behoefte.
De snoepjes in de kerk, het wedstrijdje wie-het-eerst-staat-na-het-amen-van-de-dominee en de dorpscultuur (wie boven het maaiveld uitsteekt wordt besproken): ik herkende veel uit het sec beschreven leven van hoofdpersoon Kathelijne, hoewel mijn opvoeding lang niet zo streng en zo Zeeuws was als die van haar.

Favela

Ik heb ze niet gezien toen ik er een paar maanden geleden was: de foto's van de Franse fotografe JR die onder meer op de gebouwen in de sloppenwijken van Rio de Janeiro worden geëxposeerd.

dvd

Voor een weekendje weg hadden wij 750 dvd's mee en een dvd-speler. Die laatste bleek onaansluitbaar op de hoteltelevisie in ons huisje waardoor we waren aangewezen op televisie, spelletje en elkaar. Gelukkig verraste de VPRO ons vrijdagavond met Little Children, een vrij tragische en op het laatst zelfs spannende film met Kate Winslet.

Car

Marjolijn Februari is fan van Tallulah Bankhead (volgens Wikipedia bon vivant én actrice), zo schrijft ze in haar eerste column van 2010. En wel hierom:
'Tallulah Bankhead ontmoet een vroegere minnaar, die ze jaren niet heeft gezien, trekt haar wenkbrauw naar ik aanneem iets hoger op en spreekt een zin uit die je nauwelijks in het Nederlands kunt vertalen. 'I thought I told you to wait in the car.'
Ik moest daar net als Marjolijn Februari om lachen.

Soms moet het

Om wakker te blijven.

Borat

Meer creativiteit is mijn voornemen voor 2010. En minder slechte televisie. Op dag 1 van het nieuwe jaar heb ik dus maar de daad bij het woord gevoegd en keek ik naar Carmen vs Borat, een film van Mercedes Stalenhoef.
De documentaire pakte iets anders uit dan oorspronkelijk gepland: in de periode dat de filmmaakster hoofdpersoon Carmen volgde, kwam Borat in het Roemeense dorpje langs met zijn camera. Dat was voor Stalenhoef een mooi cadeautje, voor de bewoners van het Roemeense dorpje iets minder.