Ik heb nooit gedichten gepubliceerd, maar het gevoel dat Gerrit Komrij hieronder omschrijft komt enigszins overeen met het gevoel dat ik had toen ik mijn eerste column in het Ublad gedrukt zag en wist: dit wil ik vaker.
De dichter
Toen het letterkundig tijdschrift
Hem een briefje toe deed komen,
Waarin stond: ‘Mijnheer, uw verzen
Waren lang niet slecht, we zullen
Er eerdaags een paar van plaatsen,’
Zwol zijn borst tot slagschiphoogte.
Heel zijn leven werd nu anders.
Hij ging doen alsof hij grote
Mensen hoogstpersoonlijk kende.
Hij zei stad wanneer jij blad zei.
Hij zei held wanneer jij speld zei.
Hij zei ach wanneer jij dag zei.
En daarvan wilde hij leven!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Ik heb wel een gedicht gepubliceerd.
In Mens & Gevoelens van Margreet Dolman.
Dat waren nog eens tijden.
Zeg, besta ja nog in aardse vorm?
Een reactie posten