Busavontuur

Tien minuten in lijn 4 als metafoor voor het Nederland van nu: halte 1, scene 1.

Een stampvolle lijn 4, maandagochtend.
De laatste die de bus binnenkomt is een oudere Marokkaanse man, die zich moeizaam voortbeweegt en daarbij een wandelstok als hulpmiddel inzet.
In de eerste vierzits zitten studentes.

STUDENTE 1 (denkend, dus zachtjes): Hij heeft al een stok. Ik blijf zitten.
STUDENTE 2 (denkend, dus zachtjes): Hij heeft vast niet zo veel gedronken als ik gisterenavond. Ik blijf zitten.

Een oudere gehoofddoekte Marokkaanse vrouw staat op en wenkt de man. Tijdens het opstaan botst ze tegen een Utrechter aan.

UTRECHTER (kalend, oorbelletje, met lokale tongval) : Zit niet zo te douwen. Wat zit iedereen te douwen zeg. Sjongejonge. Wat een gedouw.

De bus vertrekt. Geroezemoes.

UTRECHTER : Wat een gedouw. Sjongejonge. Wat een gedouw.

Halte 2, scene 2.

Oudere man en vrouw staan op om uit te stappen. Vrouw wil langs Utrechter.

UTRECHTER : ZIT NIET ZO TE DOUWEN. Anders ga ik ook douwen. Alleen dan op een andere manier.

Boven hoofden passagiers verschijnen vraagtekens. Onduidelijk is welke manier de Utrechter bedoelt.

OUDERE MAROKKAANSE VROUW: Normaal praten.

Ze loopt door naar buiten. Buschauffeur sluit deuren al, man en vrouw zijn nog binnen.

Verschillende mensen roepen de chauffeur.

STUDENTE 3: Chauffeur, de deur moet nog open. Er moet nog iemand uit.

CHAUFFEUR (met tegenzin): MOET? MOET?

IK : Er zijn nog twee oudere mensen die willen uitstappen meneer.

Chauffeur opent met zichtbare tegenzin deur. Vrouw stapt uit. Chauffeur sluit deur. De oudere man staat nog binnen. Weer geroep richting chauffeur.

CHAUFFEUR : Zucht.

Chauffeur opent deur en trekt microfoon naar zich toe. Oudere man stapt ondertussen uit.

CHAUFFEUR (het wereldleed op zijn schouders torsend): Je zou ook kunnen uitstappen als ik de deur opendoe.

IK (tekst voor chauffeur op puntje tong, zegt uiteindelijk toch niets) : ...

UTRECHTER (schreeuwend) : Sommige mensen zijn nu eenmaal een beetje langzaam.

Blikken van verstandhouding over en weer.

EINDE