Minnekunst

Iets verrassends uit de boekenkast plukken is net zoiets als nog ergens een zak chips vinden als je lekkere trek hebt, of een vrolijk (en lang niet beluisterd) liedje aantreffen in je playlist als je daar behoefte aan hebt. (Deze bijvoorbeeld)

Tijdens een telefoongesprek viel mijn oog op Minnekunst van Ovidius, een boekje dat volgens de flaptekst wordt beschouwd als het beste werk van Publius Ovidius Naso. Ik sloeg het open, vermaakte me (en degene aan de andere kant van de lijn) kostelijk en vond het verrassend actueel bovendien. Het begon bij Liefde is een soort militaire dienst.

Liefde lijkt op krijgsdienst en is niets voor slappelingen,
In het liefdeslegioen vindt de angsthaas geen emplooi.

Verderop staan adviezen op rijm met de veelzeggende titels Doe alsof zij het voor het zeggen heeft, Laat je niet betrappen met een ander, Het opwekken van jaloezie en Omgang met haar fysieke gebreken.

In Boek III richt Ovidius zich in al zijn wijsheid tot de vrouwen. Waarom? Dat vraagt hij zichzelf ook af. Onder de titel Palm ons in door verliefd te doen schrijft hij:

Buiten zinnen ga ik te ver: want waarom ren ik onbeschermd
op de vijand af en verraad mezelf door wat ik zeg?
De vogel toont zijn vangers niet hoe hij zich strikken laat,
noch leert de hinde aan de hond hij hij pijlsnel rennen kan.
Mijn belang zet ik opzij, ik maak mijn wek eerlijk af
en geef de amazonen zwaarden, al leiden die mij in het graf.

Hij adviseert onder meer over De dracht van het haar en Kleding. Overige adviezen ter vergroting van de schoonheid begint met:

Ik zou jullie haast nog zeggen: je moet okselgeur vermijden
en voorkomen dat je benen ruw zijn van de harde haren.

Naar verluidt werd Ovidius na publicatie van dit boek verbannen naar een uithoek van het Romeinse Rijk. Volgens keizer Augustus zouden zijn adviezen aanzetten tot overspel.