Breij

Ik lees stukjes uit Dingen die fijn zijn van Claudia de Breij en betrap mijzelve erop dat ik die soms best wel erg grappig vind.

'Nooit van gehoord trouwens, van die hele Mies van der Rohe. Maar aan haar stoeltjes te zien leek het me wel een leuk wijf.'

'Bij de energetische massage leek het verdrinkingsgevaar me te verwaarlozen en Esmee ging me blootsvoets voor naar het massagekamertje van Ramesh. Ramesh was in 1963 getekend door Anton Pieck voor een oosters sprookje in de Efteling, maar per ongeluk door een fee tot leven gewekt.'

'Zoals Mulisch het zelf fijntjes stelde in een interview: Ik ben nou eenmaal een groot schrijver. Daar helpt geen moedertjelief aan.
(...)
Er zijn mensen die Mulisch daarom haten. Om dat altijd alles zeker weten, dat arrogante, dat belachelijk zelfverzekerde van hem. Ik smul ervan. Want ik geloof hem niet. Natuurlijk, Mulisch is groot en dat weet hij zelf ook, maar iedereen die groot is en het er zelf bij moet zeggen is eigenlijk ook een lief klein pluizebeestje met een pijp.'