Wasbeer

De eerste keer dat ik naar een concert van Racoon zou gaan, verstuikte ik mijn enkel. (En door die enkel raakte ik aan de praat met mijn -toen nog niet- eerste vriendinnetje en anderhalve week later was ik met een been uit de kast, maar dat is weer een ander verhaal).
De tweede keer ging ik wel echt. Dat was in Zaandam, na tapas met G. en D. (of A.ea). Bij Brother liep ik huilend weg na het horen van de zin you've got to let her go now': liefdesverdriet. Daarna zag ik ze nog twee keer: in Vredenburg en bij Concert at sea.

We zouden dus kunnen stellen dat bij tachtig procent van de concerten waar ik was Racoon optrad.

Maar Racoon is ook Overvecht. Mijn muzikale opvoeder E. had de cd Another Day, die we heel vaak draaiden. Vrijdagavond - in de zon, met een witbiertje en een potje trictrac - deden we dat weer en ik dacht: als ik hier een stukje over typ, welk nummer moet ik er dan in vredesnaam onder zetten?

Elf

Duits vind ik een mooie taal en dat komt door Goethe. Bij de lessen literatuur op de middelbare school was Sturm und Drang mijn favoriete stroming, al zou ik nu nog weinig zinvols over de inhoud ervan kunnen melden. Ik heb nog lang niet alles van Goethe gelezen, maar alles dat ik las, vond ik vet. Naast Die Leiden des jungen Werther en het gedicht Prometheus is dat het gedicht Erlkönig: beangstigend, treurig en op muziek gezet door Schubert.

Typemachine

Typeles kreeg ik op een elektrische typemachine. Weinig charmant, zo'n ding. Eigenlijk ben ik nog op zoek naar een romantischer exemplaar voor op mijn schoorsteenmantel (dat past goed naast Maria en opa's fototoestel). Zodat ik misschien ook mee kan typen met the Typewriter van Leroy Anderson.

MIT

Zo goed als Jeroen (26 mei) kan ik het niet verwoorden, maar ook voor mij is mijn laatste en achtste MIT als SBU'er voorbij. Ik hield er naast veel fantastische herinneringen een gekneusde rib en een geluidloze stem aan over. En nieuwsgierigheid naar de strekking van het liedje 'Fuck you' dat vrijwel elke dag zo'n zestien keer voorbij kwam. Ik bekeek de lyrics en concludeerde dat ik het terecht een leuk liedje vind. Volgens mij is het een liedje tegen intolerante mensen.

So you say
It's not okay to be gay
Well I think you're just evil
You're just some racist who
can't tie my laces
Your point of view is medieval

Vlucht

Tot zonet had ik nog nooit van Flight of the Conchordes gehoord. Toen twitterde iemand een link naar onderstaand filmpje en was ik verkocht.



Een kort stukje duiding: Het tweetal is een duo uit Nieuw-Zeeland dat al veel prijzen heeft gewonnen met hun grapjes en muziek.

Y

Het NOS journaal deed er aan mee, Shownieuws had camera's voor de deur van Jans huis, Balkenende vond het vervelend om te horen en Boulevard had de beelden (en ja, ik zag het allemaal). Of het nou een hoax is of niet, de enige die de juiste snaar wist te raken in alle ophef over J&Y is Frits Abrahams in de NRC.

Het leek me sneu voor Jan die ik me eigenlijk vooral als Jantje herinner – een vriendelijk jongetje destijds. Hij zong aardig en hij kwam uit Volendam.

Wouter Bos deed trouwens ook leuk mee met zijn: 'Dan scoort Sneijder ook een keer.'

Turtle

Zometeen begint het MIT. Omdat het thema superhelden is en groen de lievelingskleur van Dames 1 gaan wij als de Turtles. Andere Turtles zongen het liedje So Happy Together en dat liedje werd constant gedraaid in Adaptation, (een van) de eerste film(s) die ik met mijn toen nog lief-to-be bekeek. De film was leuk, de ondertitelaar Vlaams en dat maakte de film nog leuker (en de zenuwen ontluikende liefde wat minder).

Trots

Vandaag is het de International Day Against Homophobia and Transphobia. In Moskou werd gisteren een homodemonstratie neergeslagen, in Riga hadden tegenstanders van de demonstratie spandoeken met 'hoe meer homo's, hoe minder Letten'.
Ik was op het Pann-feest in Utrecht met heel veel homo's én hetero's die vrij vreedzaam gezamenlijk een feestje vierden. Dat was heel leuk.

Geest

Van vriendinnetje L. kreeg ik zo'n zeven jaar geleden een cassettebandje met aan de ene kant mijn op het strand van Ameland tegen de wind in gedeclameerde versie van HULDEGEDICHT AAN SINGER van Paul van Ostaijen
(jawel
ik zeg het u
Floris Jespers heeft een Singernaaimasjien gekocht)
en aan de andere kant liedjes van Tori Amos. Dit is de leukste.

Sering

Voor mijn huis, rechts van mijn voordeur (voor bezoekers links) staat een struik in bloei. Dat het een Sering is vertelde mijn lief mij. Ik weet van deze Sering dat deze lekker ruikt, dat hij er mooi uitziet en dat hij van mij is, want hij staat voor mijn huis. Ik herhaal: van mij, voor mijn huis.

Dit weekeinde zag ik iemand voor de struik staan. Een vrouw, maar wat ze deed was onduidelijk. Gisteren zag ik weer iemand voor mijn struik staan en herkende ik mijn overbuurvrouw. Met een schaar en een aantal takjes in haar hand betrad ze haar eigen huis. Ik was daarvoor te verbouwereerd geweest om de deur open te trekken en haar op heterdaad te betrappen. Nu vraag ik me nu al een dag lang af waarom ze dit zonder te vragen doet en hoe ik haar dat ga vragen.


(let op de zielige stompjes, net onder het midden)

Het weer

Sinds afgelopen zaterdag heb ik een nieuwe stamkroeg: 't Weerbericht in de Biltstraat. Samen met E. vierde ik daar mijn verjaardag en we werden gepamperd to the max. Dekentjes voor rillende meisjes, hapjes voor hongerige buiken en drankjes voor de dorstigen. We hoefden er niet eens om te vragen of de barvrouw stond al klaar.

Nadat het terras dicht ging, bleef er nog een select groepje over. Aan de bar zaten zeven stamgasten die bij onderstaand nummer opeens allemaal tegelijk dezelfde bewegingen maakten. Een stokpaardje en cowboyhoeden werden tevoorschijn getoverd en de laatste uren van mijn verjaardag heb ik doorgebracht met het leren van dit dansje. Het was hilarisch.

Oei.

Maria

Vandaag word ik 27. En vannacht kreeg ik van mijn lief dit fantastische kado.

Karakter

Dit weekeinde bij het toernooi in Eindhoven was er een scheidsrechter van nog geen turf hoog (geen idee hoeveel dat eigenlijk is, maar wel leuk om op te schrijven) die bij elke keer wanneer ik uitte dat iets me niet aanstond riep: 'Karakter!, Karakter!'.

Behalve dat het gewoon een erg mooi woord is, is de brug naar het boek van Bordewijk en de film snel gemaakt. Allebei heel mooi vanwege het zakelijke karakter en de troosteloze treurigheid.

Mij

In V3 zong vriendinnetje J. dit liedje net voordat de les Duits begon. Vervolgens luisterde ik de hele show van Harrie Jekkers, De lachende piccolo. Tijdens de allereerste biercantus bij het introductiekamp van SBU zongen E. en ik dit liedje samen in een microfoon. En gisteren belde diezelfde E. of ik het nummer op cd heb, zodat ze het kan draaien bij een afscheid. Reden genoeg om het zelf dus ook weer even te luisteren. Ik hou van mij, hoor je nooit zingen.

4 mei

Hou oud ik was, weet ik niet meer precies. Misschien dertien of veertien. Samen met mijn moeder keek ik naar Escape from Sobibor, een film over de verschrikkingen in dat concentratiekamp. De avond erna kon ik niet slapen. Steeds zag ik dat blote meisje voor me dat gillend wegrende uit de rij voor de douches en buiten beeld werd verslonden door een herdershond. Net zag ik dat fragment voor het eerst weer terug. Aangrijpend.

Ik weet dat het een cliché is, maar de getallen over de oorlog zeggen mij veel minder dan dit soort -weliswaar in scene gezette- beelden.

Rond 3:00 begint de scene met het meisje.

La Musicienne

Bij mij op de schoorsteenmantel, bij K. aan de muur en sinds een paar uur niet meer in het Scheringa Museum: La Musicienne van Tamara de Lempicka.



En voor jullie informatie: ik was vrijdagmiddag gewoon aan het werk op de redactie in Amsterdam.