Drie liedjes van Bram Vermeulen ontdekte ik dankzij mijn zus: De wedstrijd, Het testament en Harder Jan. Uit Het testament herinner ik me de zinnen: 'En als ik dood ga, huil maar niet. Ik ben niet echt dood moet je weten. Het is maar een lichaam dat ik achterliet. Dood ben ik pas als jij me bent vergeten.'
Van De wedstrijd herinner ik me de droefheid. En dat op mijn cassettespeler het pianospel in het begin onwijs vals klonk.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten