Puzzel

Al sinds ik geabonneerd ben op Vrij Nederland is de puzzel mijn favoriete rubriek. Meestal heb ik 'm nog niet voor de helft af als de nieuwe VN weer door de brievenbus valt. Een klein beetje ontdaan was ik dan ook toen ik onderstaande alinea een tijdje geleden in VN las, in een artikel over tekenaar Peter van Straaten.

Week in week uit komt hij zijn tekening ’s ochtends brengen op de dag dat het blad naar de drukker gaat. Met reigerachtige passen loopt hij de redactie binnen, overhandigt de prent aan de vormgever en begint aan de beloning die voor hem klaarligt: een fotokopie van de puzzel van die week. De gemiddelde lezer doet er een hele avond over, maar in tien minuten heeft hij hem ingevuld. ‘Cryptogrammen oplossen is een van mijn ondeugden.’ Stilletjes vertrekt hij weer.

Ik moet het doen met een beetje trots als ik een paar woorden weet in te vullen. Zoals gisteren: Niet slapend gedicht van Bloem. Het antwoord: Insomnia.

INSOMNIA

Denkend aan de dood kan ik niet slapen,
En niet slapend denk ik aan de dood,
En het leven vliet gelijk het vlood,
En elk zijn is tot niet-zijn geschapen.

Hoe onmachtig klinkt het schriel `te wapen',
Waar de levenswil ten strijd mee noodt,
Naast der doodsklaroenen schrille stoot,
Die de grijsaards oproept met de knapen.

Evenals een vrouw, die eens zich gaf,
Baren moet, of ze al dan niet wil baren,
Want het kind is groeiende in haar schoot,

Is elk wezen zwanger van de dood,
En het voorbestemde doel van 't paren
Is niet minder dan de wieg het graf.

(Gisterenavond in bed, terwijl ik met mijn lief een gesprek aan het voeren was over slecht of niet slapen sloeg ik de VN open. Het thema van de puzzel: Niet slapend. Dat is mooi.)