Ik heb nooit gedichten gepubliceerd, maar het gevoel dat Gerrit Komrij hieronder omschrijft komt enigszins overeen met het gevoel dat ik had toen ik mijn eerste column in het Ublad gedrukt zag en wist: dit wil ik vaker.
De dichter
Toen het letterkundig tijdschrift
Hem een briefje toe deed komen,
Waarin stond: ‘Mijnheer, uw verzen
Waren lang niet slecht, we zullen
Er eerdaags een paar van plaatsen,’
Zwol zijn borst tot slagschiphoogte.
Heel zijn leven werd nu anders.
Hij ging doen alsof hij grote
Mensen hoogstpersoonlijk kende.
Hij zei stad wanneer jij blad zei.
Hij zei held wanneer jij speld zei.
Hij zei ach wanneer jij dag zei.
En daarvan wilde hij leven!
vrijdag 26 februari 2010
zondag 21 februari 2010
Campagne
Als we nou in de aanloop naar de verkiezingen hier ook dit soort grapjes maken, wordt er de komende maanden vast veel gelachen op straat.
dinsdag 16 februari 2010
woensdag 3 februari 2010
Abonneren op:
Posts (Atom)
