Tragisch en grappig: Mine Vaganti (losse flodders). Nu in 't Hoogt.
zondag 26 juni 2011
Figlio
In Vrij Nederland van deze week staat een heel mooi interview van Coen Verbraak met A. F. Th. van der Heijden, die een boek schreef over zijn verongelukte zoon Tonio. Van der Heijden beantwoordde de vragen per mail, omdat hij liever nog geen bezoek ontvangt. Zijn antwoorden zijn literair.
'Nou ja, hoe was de situatie? We konden niet kapotter. Het was schrijven voor of over Tonio, of in het geheel niet schrijven.'
Verbraak zegt in het interview dat hij tijdens het lezen van het boek moest denken aan de film La stanza del figlio. Daarop antwoordt Van der Heijden in een kort verhaal, over een verblijf in Venetië van hem en zijn gezin. Tonio is de eerste dagen enthousiast aan het fotograferen, maar ontdekt daarna het lezen en komt zijn kamer niet meer uit.
'Toen we in de namiddag terugkwamen, vertelde hij enthousiast over The catcher in the rye. Hij had het in een dag uitgelezen, alleen gestoord door twee kamermeisjes, die hem voor een kwartier het bed uit hadden gejaagd. Hij die, net als zijn leeftijdgenoten, zo weinig las en liever keek, was nota bene midden in Venetië aan het lezen geslagen. De rest van ons verblijf bleef hij zo veel mogelijk in zijn kamer. Nu je de filmtitel eenmaal genoemd hebt, zal ik die kamer, waarin hij zich voor het eerst echt van zijn ouders leek te hebben losgemaakt, voortaan La stanza del figlio noemen.'
Een mooi interview - ik ben benieuwd naar het boek -, maar ook een mooie film. Poeh.
'Nou ja, hoe was de situatie? We konden niet kapotter. Het was schrijven voor of over Tonio, of in het geheel niet schrijven.'
Verbraak zegt in het interview dat hij tijdens het lezen van het boek moest denken aan de film La stanza del figlio. Daarop antwoordt Van der Heijden in een kort verhaal, over een verblijf in Venetië van hem en zijn gezin. Tonio is de eerste dagen enthousiast aan het fotograferen, maar ontdekt daarna het lezen en komt zijn kamer niet meer uit.
'Toen we in de namiddag terugkwamen, vertelde hij enthousiast over The catcher in the rye. Hij had het in een dag uitgelezen, alleen gestoord door twee kamermeisjes, die hem voor een kwartier het bed uit hadden gejaagd. Hij die, net als zijn leeftijdgenoten, zo weinig las en liever keek, was nota bene midden in Venetië aan het lezen geslagen. De rest van ons verblijf bleef hij zo veel mogelijk in zijn kamer. Nu je de filmtitel eenmaal genoemd hebt, zal ik die kamer, waarin hij zich voor het eerst echt van zijn ouders leek te hebben losgemaakt, voortaan La stanza del figlio noemen.'
Een mooi interview - ik ben benieuwd naar het boek -, maar ook een mooie film. Poeh.
vrijdag 17 juni 2011
Mmmbop
Ze waren dus op Pinkpop, de gebroeders Hanson die met hun bekendste liedje mijn twitternaam vormgaven. Ik was er niet, maar de camera wel. Leuk is dat.
Kijk en vergelijk:
(maar deze versie blijft toch ook wel erg cool)
Kijk en vergelijk:
(maar deze versie blijft toch ook wel erg cool)
donderdag 9 juni 2011
Basketbalboom
Deze boom van Alexandre Arrechea heb ik dus gemist toen ik in New York was. Jammer.
Orange tree, 2003-2010
lacquered aluminum
7 meters height
Location/ Bronx Museum for the Arts, NY.
Photo: Ed Emrich
woensdag 8 juni 2011
Per ongeluk
Dat je dan zoekt naar een bepaalde scène uit een bepaalde film en dat je dan per ongeluk een ander pareltje tegenkomt. Om te huilen, zo mooi.
Abonneren op:
Posts (Atom)
