Treurig

Ik las Dorsvloer vol confetti van Franca Treur en zat weer op de fiets van de middelbare school terug naar huis. Daar dacht ik aan het eeuwige leven en vervolgens werd ik doodsbang. Altijd de hel leek me niets, maar aan altijd de hemel had ik evenmin behoefte.
De snoepjes in de kerk, het wedstrijdje wie-het-eerst-staat-na-het-amen-van-de-dominee en de dorpscultuur (wie boven het maaiveld uitsteekt wordt besproken): ik herkende veel uit het sec beschreven leven van hoofdpersoon Kathelijne, hoewel mijn opvoeding lang niet zo streng en zo Zeeuws was als die van haar.

Wijsje

Vanmorgen werd ik wakker met dit liedje in mijn hoofd. Het waarom is een raadsel, maar het was wel altijd een van favorieten op de EO Jongerendag.

Dag

Drie keer kwam ik op een EO-jongerendag. De eerste twee keer vond ik geweldig. Of ik het de derde keer wat minder vond omdat we slechte plaatsen hadden of doordat ik al wat minder in de Heer was, is me niet helemaal meer duidelijk.

Wat ik nog wel weet: de tweede keer was in het Gelredome en vond ik het optreden van Rebecca St. James geweldig.